heyecanla sonlandırıb taksi saxlatdırdı.Tez arxa qapını açıb mindi.Sürücüye ünvanı dedi.
"Senin ucabtından başıma gelmeyen gelmedi daha!!!! Eclaf...Eqoist...Eger Oqtay olmasaydı, seni öz ellerimle geberderim!..."
Yadına dünen axşamki söhbet yadına düşdü...
-Oqtay, men alçağı öz elerimle öldürecem!...Vesselam!...Onun ucbatından men 10 il yaddaşısız qalmışam...
Oqtay divandan qalxıb Fuadı divara sıxdı.
-Fuad, adam ol!...O, adam deyilse, barı sen ol!!!.
Oqtayın gözlerindeki ağrını görende sanki içine iyne sancıldı.Udqundu.
-Yaxşı, Oqtay...
Oqtay onun yaxasını sert şekilde buraxıb divanda eyleşdi.
-Senin yaddaşının itmeyinde başqa sebebler olmalıdır, Fuad...Uşaqlarda belen şeyler çox olur...Hansısa ağır travma neticesinde beyin qutusu müqeveti olaraq yaddaşın bir hissesini bağlayır...
-Ne?!...
Fuad dehşetle soruşduğu sözden özü de dehşete geldi.
-Oqtay....Men bir gecede çox şeyler öyrenmişem...
Fuadın ses tonundakı qorxunu sezen Oqtay ayağa qalxıb Fuada baxdı.
-Fuad, ne öyrenmisen?!...
Oqtayın narahat dolu sesinden qulaqlarını qapatdı. Dizlerini üste yere çökdü.
-Oqtay, atamla bağlı heqiqeti...Gözümün önünde adamın öldürülmesi....Resulun elindeki Humayın şekli...
-Humayın şekli?!...
-He...Oqtay, Resulla oxşar terefin var...
İndi de dünenki söhbeti xatırlayıb gözleri yaşardı.
* * *
-Qedir, adam kimi başa sal görüm!...Ne etmek fikrindesen?!...
Qedirin süretle kabinetden çıxması Rafiqin sözlerini yarımçıq kesdi.O celd Qedirin arxasınca gedib lifte mindi.Liftde onlardan başqa heç kim yox idi.
-Qedir, Oqtay bunları nece öyrenib axı?!...
-Hüquqşünasdan danışırsan, Rafiq!
Rafiqin gzöleri dehşetden böyüdü.Qedirin soyuqqanllığı onu az qala özünden çıxartdı.
-Siz ikiniz de soyuqqanlı, hiyleger adamsınız....Xeberin olsun!...
Qedir soyuq tebessümle Rafiqe baxdı.
-Bilirem, amma yene teşekkürler, yadıma saldığın üçün!...
-Lenet şeytana!...Qedir, oyunun qaydaları deyişilib, bu ise senin vecine de deyil!...
-Ha!...Rafiq, meni canımdan bezdirme!
-Qedir.

<< 1 ... 166 167 [168] 169 170 ... 213 >>