dünenden beri Oqtayı görmemişdi.Holdinq sanki ona dar gelirdi.Bir elini boynuna qoyub kabinetde narahat addımlarla gezmeye başladı.
Humay ne qeder Oqtaya zeng vurub elaqe yaratmaq istese de, Oqtay zenglere cavb vermirdi.
Nergiz Humayın telaşını görüb elini onun çiynine qoydu.
-Humay, sakitleşmelisen...!
-Nergiz, ne sakitleşmesi?!...Oqtay zenglerime cavab vermir!...
Humayın yükselen narahat ve heyecan dolu sesinden bir anlıq duruxub qaldı.Daha sonra telefonu çıxardıb nömre yığmağa başladı.
-Fuadla danışım, belke o bilir...Fuad, salam...Necesen?...Sağ ol, men de yaxşıyam...Fuad, Humay Oqtayı soruşur...Ne baş verib axı?!...
Nergizin anlaşılmaz baxışlarla ona baxması Humayı heyecanlandırdı.
-Yaxşı, Fuad...Menimle elaqe saxla, xahiş edirem...Sağ ol...
Nergiz zengi sonlandırıb ümidsiz halda eyleşdi.
-Nergiz, Oqtayın başına...
-Yox...Narahat olma....Salamatdır...Amma Fuad da bilmir...
Humay eyleşib dirseklerini stola dayadı.Heyecandan titreyen barmaqlarıni boynunun arxasına qoydu.
-Ne baş verib axı?!...Resulla bağlı neyi bilmirik, Nergiz?...
Humay Nergizin gözlerini bir nöqteye zillediyini gördü.
-Nergiz, ne olub ?...
-Humay, Fuad..
-Nergiz, sen Fuada qarşı boş deyilsen...Etiraf ele...
-He...Onu itirende sanki başqalaşdım...Onu tekrar qarşımda görende ise...
Nergizin gözlerinden yaş damcılanmağa başlandı.Sesi titreyirdi.
-Humay, men ne etçişem axı?!...
Humayın fikri başqa yerde idi.
-Nergiz, insan iller sonra tapdığı bacısına nece nifret ede biler?!...
Nergizi sanki ildırım vurdu.Elinin tersi ile göz yaşlarını silib böyümüş baxışlarla Humaya baxdı.
-Humay, sen ne demek istedin?...
-Aygün...
-Yene o ifrite?!...
-O..menim...bacımdır...
Nergiz şok oldu.Onsuz da böyümüş baxışlarla Humaya baxıb susdu.
-He, Nergiz, Aygün menim bacımdır...Oqtay bunu üze çıxardanda bele mene nifreti durmadı...Beyem menim günahımdır ki, onun varlığından indiye qeder xebersiz idim?!...Valideynlerim günahkardır ki, onun yaşadığını bilmeyibler?!...Nergiz, o Qedir

<< 1 ... 171 172 [173] 174 175 ... 213 >>