yalvarıram...
Humay onun ellerinden qurtulmaq iosteyirdi, amma Augün dırnaqları ile az qala onun derisini qanadırdı.
-Bilirsen, Oqtay mene bunu deyende çox gözel sürpriz oldu eslinde!...Onunla razılaşıb 1-2 senedleri sene ötürmek qerarına geldim, amma Qedirin tutduğu adam menim bütün planlarımı alt-üst etdi...O senedleri sene vermekle seni öldürmek isteyirdim, amma o lenetegelmiş sürücü qarşımı kesdi...Düşündüm ki, o Qedirin tutduğu adam Oqtayı öldürmek isteyir, amma yox bele deyilmiş!
Humay Aygünü nifretle dediyi sözleri dinledikce titreyirdi.Ağlamaq isteyirdi, amma ağlaya bilmirdi.
-Oqtay...Onu niye menden aldın,he?!...Ailemi aldın, bes olmadı sene?!...
-Aygün, axı men...
-Sen ne?!...He?!...Sen ne?!...
Aygünün iti dırnaqları Humayın qoluna batdıqca incirdirdi.
-Menim düşdüyüm veziyyete sen düşmeli idin, bacıcan!...
Aygün danışdıqca Humayı divara sıxışdırırdı.Humay ise onun gözlerinde getdikce artan nifretden nefes ala bilmirdi.
-Aygün, yalvarıram...Axı menim günahım nedir?!...Anamla atam seni ölmüş bilibler...Axı onların günahı nedir?!....
Humayın süzlmeye başlayan göz yaşları Aygünü daha da hirslendirdi.Deli kimi gülmeye başladı.Daha sonra nifret dolu baxışlarl Humaya baxdı.
-Günahın nedir?!!...Menim yerimde sen olmalı idin...Eşidirsen?!...Sen!...Sen-sen-sen!!!...
-Lenet şeytana!!!
Oqtayın hökmlü sesi Aygünü diksindirdi.Qorxu dolu baxışlarla Oqtay baxdı.Qolları boşaldı.Humay nefes alıb Oqtayın yanına qaçdı.Onun küreyinin arxasında gizlendi.Elleri ile Oqtayın çiyinlerini qucaaqladı.
-Oqtay, men qorxuram...
Humayın titreyen sesi Oqtayın hirsle Aygüne baxmasına sebeb oldu.
-Ne etmisen ona?!...
Oqtayın getdikce yükselen sesi Aygünü qorxutdu.
-Heç bir şey...Bu balaca ifrite menim xoşbextliyimi elimden alıb...
-Aygün, danışığına fikir ver!...O, senin bacındır!...
-Yox!...O ifrite menim en böyük düşmenimdir!...Menim bu veziyyetime düşmeyimde en böyük sebebkardır!...
-İlahi!...Aygün, bilirsen ne var?!...Sen bugünden yazılırsan delixanaya...Heç

<< 1 ... 174 175 [176] 177 178 ... 213 >>