stol-stul yox idi.Ançaq şamlar ve qızılgül leçekleri....
Fuad Nergizin heyretini görüb onun qarşısında diz çökdü.Cibinden balaca qutu çıxardıb Nergize baxdı.
-Fuad, sene etdiyim bu qeder...
-Nergiz, keçmiş qoy keçmişde qalsın....Menimçün esas indiki ve gelecek zamandır...
Nergiz gözü yaşlı halda onun qarşısında diz çökdü.
-Men seni sevirem, Nergiz...O vaxt Londonda dediklerim...Bağışla meni...
Nergiz barmaqlarını Fuadın dodaqlarının üstüne qoydu.
-Unut...Özün dedin ki, keçmiş keçmişde qalsın...
Nergiz Fuadı gözlemeyib celd onun dodaqlarına yumuldu...


Oqtay maşını saxlatdırıb başını şüşeye dayayan Humaya baxdı.
-Oqtay, niye?!..
-Ne niye, Humay?...
-Niye menim bacı mene bu qeder nifret edir?!...Axı men ne günah sahibiyem?!...
Oqtay Humayın gözlerinden yanaqlarına doğru süzülen göz yaşlarını görende maşından endi.Humay birden ayıldı.Anlaşılmaz baxışlarla Oqtayın eyleşdiyi yere baxdı.Birden yanındakı qapı açıldı.
-Çıx, Humay...
Humay Oqtaya baxaraq çıxdı.
-Oqtay, Aygün...
-Huumay, mene yalvarma...Onsuz da ona acımaq fikrinde deyilem...
Humay Oqtaya sarılaraq onu berk qucaqladı.
-Oqtay, axı niye?!...
Oqtay barmaqlarının ucu ile Humayın göz yaşlarını sidi.
-Ağlama, Humay...Sen ağladıqca qelbime iyne batırırsan...
Humay Oqtayın nefesini daha yaxından hiss edirdi.Gözlerini onu bozaçalar gözlerinden ayıra bilmirdi.Humay elini Oqtayın üzüne toxundurdu.
-Oqtay, sen nece dözürsen?!...
-Dözmeye mecburam, Humay...
-Oqtay, men...
Oqtay barmaaqları onun göz yaşlarını sildi.
-Senin heç bir günahın yoxdur, Humay...He şeyi Qedir eclafı edib...
-Sırf sevdiyi üçün?!...
Humayın acı kinaye ile dediyi sözlere Oqtay gözlerini ağır-ağır qapatdı.Humayın gözleri dehşet ve peşmançılıqdan böyümeye başladı.Titrek elleri ile Oqtayın üzüne toxunndu.
-Oqtay, bağışla meni...İna ki, men ele söz demek istemedim...Heç özüm de bilmedin ki...
-Sus, Humay, sus...
Oqtay alnını Humayın alnına dayayıb gözlerini açdı.
-Humay, sevgi ele bir hissdir ki, insanı her şeye

<< 1 ... 176 177 [178] 179 180 ... 213 >>