mecbur eder...Sadece düzgün zaman ve mekan lazımdır ki, seni mehv etmesin...Qedir ise bunu gözlemedi...
-Amma sen gözledin...
-Humay, men o vaxt 20 yaşında idim...
-Bes Qedir?!...
-O da...
-O zaman ferq nededir?!...
-Bilmirem ki...
Oqtay Humayın zerif elini öz elinin içine alıb gözlerine baxdı.
-Gelirsen?!...
Humay anlaşılamaz ve çaşqın baxışlarla Oqtay baxdı.
-Hara gelim?!...
Oqtayıln gözleri gülürdü.Xefif tebessümle gülümsündü.Humayın gözlerinin içine bxaıb qulağına teref eyildi.
-Çox gözel ve özel mekana...
Humay sevincle gülümseyib başı ile tesdiqledi.
-O zaman gözlerini yum...
-Yene?!...
Humayın sevincle teeccüblenmesi Oqtayın dodaqlarını qaçırtdı.
-He, yene...Gözlerini yum...
Yaxşı...
Humay gözlerini yumdu.Oqtay onu qucağına aldı.
-Gözlerini açma...
-Oqtay, axı..
-Sus...
Oqtay ciddi sese tonundakı zarafat nidalarını sezen Humay elleri ile onun boynunu qucaqladı.
-Yaxşı, Oqtay...Amma meni aldatsan....
-Men niye senin kimi gözei aldatmalıyam ki?!...
Oqtayın zarafat dolu nidaları Humayın üzünü güldürürdü.Gözleri hele de qapalı idi.Oqtay addımlarını süretlendirdi...
-Oqtay, axı...
-Şşş...
Oqtay qapıdan keçib Humayı zerif döşemeye qoydu.Özü de yanında eyleşib qulağına pıçıldadı.
-Aça bilersen...
Humay gülümsünüb gözlerini açdı.Gözlerine inanmadı.Qarşılarda sanki balaca kinoteatr var idi.Etraflarda yanan etirli şamlar...Etraflara sepilmiş qızılgül leçekleri...Bir terefde ise serin meyve şireleri...Tüngül yemekler..Qarşılarında ise yeke ekran...
Humay başını Oqtaya çevirib onun dodaqlarından öpdü.Oqtay da qarşılıq verdi...
* * *
Rafiq elindeki senedlere baxıb stola buraxdı.
-Qedir, nese etmeliyik, yoxsa Oqtay bizi bitirecek!...
Qedir küreyini arxaya söykedib gülümsündü.
-Oqtay bizi bitirse, özü de bitecek!...
Rafiq ellerini stola qoyub dayaq verdi.
-Qedir, Oqtay hüquqşünasdır...
Qedir hiylegercesine gülümsündü.
-Bilirem, Rafiq...Amma bu, onu xilas etmeyecek!....
-Lenet şeytana!...Qedir, ne bilirsen axı?!...
Qedir Rafiqe

<< 1 ... 177 178 [179] 180 181 ... 213 >>