Ruslan!...Susacaqsan! Eşitdin meni?!...
Qardaşının ona hirsle baxmasından bir anlıq qorxdu.Divarın küncüne qısılıb udqundu.Resul onun çiyinlerinden tutub silkeledi.
-Eşitdin meni?!...Su-sa-caq-san!!!...
Ruslan başın ile tesdiqledi.Qorxu dolu baxışlarını Resula zilleyib soruşdu.
-Bes sonra?!...
-Sonrası yoxdur,Ruslan!....Sus!!!
Resul hirsle qardaşını divara sıxışdırıb gözlerine baxdı.Ruslan onun gözlerindeki nifreti görende titredi.
Qapının açılması ile Kamalın içeri girmesi bir oldu.Gördüklerinden dehşete gldi.Celd Resulun qolundan tutub Ruslandan uzaqlaşdırdı.
-Oğlum, ne baş verib axı?!...
Resul Ruslana tehdidedici baxışla baxdı.Ruslan udqundu.Kamal Resula baxıb silkedi.
-Oğlum, ne baş verir?!...
İçeriye hekimin girmesi ile söhbet kesildi.
-Doktor, mene oğlumu xilaa eden adam lazımdır...
-Kamal bey, o adam artıq burda deyil!....İki gün bundan qabaq oğlunuzla birge getirilen bir neferle uşaqla birge buranı terk edib...
Kamal heç ne anlamırdı....
-Her şey menim ucbatımdan oldu...Men axmaq gerek axşam qoymazdım ki, uşaqlar oynasınlar...
* * *
Oqtay tez-tez Humaya baxıb gülümseyirdi.Sükanı idare etmesine baxmayaraq baxışlarını tez-tez yoldan yayındırırdı.
-Oqty, besdir mene baxdın, yola bax...Allah elemesin qeza ola biler...
-Humay, men bu yolları çox yaxşı tanıyıram..
-Aha...Men de yaxşı tanııyram, amma bir defe az qalmışdı ki, qeza töredim...
-Bilirem, meleyim...
-Sen yaman çox şeyi bilirsen, Oqtay...
-Bilmeyim?!...
Oqtayın zarafatına Humayın dodaqları qaçdı.Oqtay da onun gülüşüne seyr ederek güldü.
-Yaxşı,Oqtay, hara gedirik?!...
-Bize aid olan yere...
-Yene?!...
-He, meleyim, yene...
Oqtay maşını çimerliye doğru sürüb saxlatdırdı.
-Bura haradır bele?!...
Oqtay Humayın teeccüble soruşduğu suala ürekden güldü.
-Oqtay, men gülmeli nese dedim beyem?!...
-Çıx, görersen...
İkisi de maşından endiler.Serin külek esirdi.
-Humay,meslehet görerdim ki, o hündürdaban ayaqqabılarını çıxardasan.
Humay böyümüş gözlerle Oqtay

<< 1 ... 188 189 [190] 191 192 ... 213 >>