kenara sürüb saxlatdırdı.
-Ne oldu?!..
Nergizin udqunaraq soruşması Fuadın içine yağ kimi yayıldı.Üzünü Nergize yaxınlaşdırıb özüne emin terzde gülümsedi.
-Heç bir şey, Nergiz xanım...
Fuadın gözlerindeki derin sevgini gören Nergiz bir anlıq öünü itirdi.
-Heç...Heç bir şey?!...
-He, gözelim, heç bir şey...
Fuadın nefesini getdikce yaxında hiss etmeye başladı.Elini onu üzüne toxundurdu.
-Fuad, meen...
-Sus...Men heç ne bilmek istemirem...
Onların dodaqları birleşende sanki etarafdakı her şeyi unutdular...
-Fuad, seenden bir şöz soruşacam, amma sehv anlama...
-Off, Nergiz, imkan vermirsen de seni doyunca öpüm...Yaxşı soruş...
Fuad dodaqlarını ondan aacıq aralayıb gölerinin içine baxdı.
-Humy narahatdır,Fuad...
-Humay?!...Kime göre?!...Oqtay heç ne olan deyil,Nergiz...O, Qediri beş barmağı qeder tanıyır...
-Yox, men onu demirem...Resul...Humay narahatdır ki, Oqtay ona neyleyib...
Rıesulun üzü düşdü.
-Nergiz, hele de?!...
-Fuad, özün de bilirsen ki, men onu sevmirem, hetta onu sevdiyimi düşünerken bele sevmirdim...Bunu sonralar anladım, seni itirende...
-Oqtay Resula heç ne etmeyib,Nergiz...Sadece olaraq onun müalicesini teşkil edir, vesselam!...
Nergiz Resulun sesindeki kederi hiss etdi.Eli ile onun üzünü özüne yaxınlşdırıb gözlerinin içine baxdı.
-Neyi gizledirsen?!...
-Nergiz, bağışla meni, amma....Men Oqtaya söz vemişem, deye bilmerem...
10 İL EVVEL...
Fuad qapını açıb içeri girdi.Oqtay çarpayıda eyleşmişdi Fuad ona yaxınlaşdı.
-Bir şey soruşa bilerem?!...
Fuadın qorxa-qorxa soruşduğu suala Oqtay gözlerini mechul nöqteden ayırdı.Sarıqlı üzle Fuad baxdı.
-Soruş!...
-Şeyy...O oğlan nece oldu bes?!...
-Sene sirr versem, ömrünün sonuna qeder saxlaya bilersen?!...
-Eger saxlamasam...?!...
-Seni öz ellerimle mehv ederem...
Fuad ağır udqunub Oqtaya yaxınlaşdı.
-Söz verirem!...
Oqtay Fuadın gözlerine baxdı.Qulağına eyilib pıçıldadı.Fuad heç anlamadı.
-İndi bu sözü ölene qeder saxlayım?!...
-He!...Eger saxlaya bilmesen, seni xilas

<< 1 ... 190 191 [192] 193 194 ... 213 >>