vicdan meni rahat buraxmayacaq!...
-O zaman?!...
-Humay...O, mene yaşamağa güc verir...
-Bir deqiqe!....Oqtay, senin bu qerarında Humayın rolu böyükdür, he?!..
-Humay 10 ilde mene ayaqda qalmağıma kömek edib,Fuad...Eger o ve sen olmasaydınız, men ne ederdim, bilmirem...Belke de vehşileşmiş olardım...10 il evvel Humayın şekli ile sen qarşıma çıxmasaydınız, men men olmazdım belke de...
Fuadın gözleri yaşarmışdı.Oqtaya baxanda onun da gözlerinin dolduğunu gördü.
-Ağlama, balaca qardaşım, ağlama...
-10 il evvel de mene ele demişdin,Oqtay...
Fuadla Oqtay bir-birlerine möhkem sarıldılar...
* * *
Rafiq dirseklerini dizlerinin üstüne qoyub fikirleşirdi.Tez-tez Qedire baxırdı.Qedir gözlerini yumub küreyini arxaya söykemişdi.
-Qedir, istirahetin ne vaxtıdır, ne de yeri!...
-Rafiq, men düşünürem...
-Ne?!...Düşünürsen?!...Allah eşqine,Qedir, milleti ne avam bil, ne de özüne güldür!...Snin o "möhteşem" planların artıq suya düşüb!...
Qedir son sözlere gözlerini ayağa qalxdı.Zehmli addımlarla kabinetde gezmeye başladı.
-Qedir, mene başa sal görüm!...Heçmi şübhelenmedin?!...Oqtayın bize oynadığı oyunu gec de olsa anladın, amma...
Rafiq bu sözleri teessüfle deyib ayağa qalxdı.
-Qedir...
Qedir ise gözlerini mechul nöqteden ayırmırdı.Ellerini cibine qoyub başını qaldırdı.
-Oqtay...Men gerek onun 10 il evvel dediklerine inanmalı idim....
10 İL EVVEL...
-Qedir müellim, sizden bir şey soruşa bilerem?!...
Qedir başını qaldrıb qarşısında dayanmış cavan oğlana nezer saldı.Yaraşıqlı üzünden sertlik yağan cavan ona kinayeli gülümsündü.
-Eşidirem,Oqtay...
-Mene niye bu qeder güvenirsiniz?!...
-Niye?!....Xa-xa-xa!...Oqtay, men sene heç güvenmirem....
-Doğrudanmı, Qedir müellim?!...Amma vaxt gelecek, güveneceksiniz ve bu size çox, amma çox baha başa gelecek!...Emin olun!..
Oqtay bunları deyib kabinetden çıxdı.
* * *
Resul maşını saxlatdırıb yanında eyleşen atasına baxdı.Kamalın gözleri çuxura düşmüşdü.Ruslan elini atasının çiynine qoydu.
-Ata, xahiş edirem,

<< 1 ... 194 195 [196] 197 198 ... 213 >>