sakitleş...Bax sene deyirem:Senin Resulun sağdır, amma...
Kamal kederle başı ile tesdiqleyib Ruslana baxdı.
-O necedir?!...
-Narahat olma, ata, onu göreceksen, amma indi yox...Bir az vaxt keçsin, sonra...Yaxşımı, ata?!...
-Yaxşı...Bura niye gelmişik?!...
-Humay bele istedi,ata...Dedi ki, Oqtay bizimle danışmaq isteyir...
-Men onun üzüne nece baxacam?!...İllerdir oğlumu xilas eden adamı axtarıram, amma...
-Ata, Oqtay yaxşılıq ederken heç bir qarşılıq-filan gözlemir....Bunu mene deyen sen deyildin?!...
Kamal başı ile tesdiqledi.
-Yaxşı, ata, indi gel enek maşından...Bizi gözleyirler...
Kamal Ruslana baxıb udqundu.Eli ile onun oğlunun üzünü tutdu.Gözleri dolmuşdu.
-Söz ver!...Söz ver ki, meni buraxmaycaqsan!...
Ruslan atasını qucaqladı.
-Narahat olma,ata...Resul qayıdacaq...Sadece olaraq vaxt ver oğluna, ata...Onun salamat gelmesine zaman ver...
Kamal Ruslana baxıb onu daha da berk qucaqladı.
-Ata, sakitleş...İndise gel düşek...Bizi gözleyirler...
* * *
Sunayla Seide metbexde stolun arxasında eyleşmişdiler.
-Sunay,axı o qız..
-Bilmirem, bacı, amma oğlum onu sevir...Hem de ki, Oqtay ona kömek edecek...
-He,Oqtay...O, Heqiqeten de yaxşı adamdır,Sunay...Men gördüm ki,o, Oqtaya göre özünü az qalırdı ki, ateşe atsın...
-Oqtay tekce onu heyata qaytarmayıb, eyni zamanda onu insan kimi insan edib...
Kerim babanın sesine her ikisi de ayağa qalxdılar.
-Eyleşin, xanımlar...
Kerim babanın zarafatına ikisi de gülümsünüb eyleşdiler.Kerim baba onların nqarşısında eyleşdi.
-Sunay, Seide, inanın mene!...Oqtay her şeyi öz boynuna götürecek...
-Kerim baba, onu bilirem, amma men de nese etmeliyem axı...
-Sunay, qızım, yaxşı, edersen, amma...İlk önce meni dinleyin...İkiniz de...Oqtay emeliyyat olunmalıdır...
Kerim babanın sesi titredi.Gözleri yaşardı.Sunay qalxıb yaxındakı stekana su süzüb Kerim babanın qarşısına qoydu.Kerim baba derinden nefes aldı.Stekanı eline alanda eli titredi.Sunayla Seide ona baxdılar.İkisinin de gözleri yaşarmışdı.
-Amma bu

<< 1 ... 195 196 [197] 198 199 ... 213 >>