biler ki, dünenin tülküsüne meğlüb olsun?!....Oqtay da ne var?!...
-Oqtayda?!...Bilmirem!...
-Bilmeyeceksiniz de!...Bilirsinizmi ne üçün?!...Çünki heç vaxt onun kimi sevmemisiniz,Qedir müellim!...
Kapitan kinaye ile deyerek gülümsedi.Qedir hissiyatsız üzü ile ona baxdı.
-Hebs edin!...
Az sonra Qedir bilekleri qandallanmış holdinqden çıxanda bütün mikrifon ve diktafonlar ona yöneldi.Operatorlar onu kamerlarına almağa başladılar...
* * *
Xestexanada hamı tedirgin idi.Gözlerden süzülen yaşlar dayanmaq bilmirdi.Humay tez-tez ayağa qalxaraq deli kimi gezirdi.Fuad küreyini divara söykederk ümidsiz baxışlarını yere zillemişdi.Sunay ayağa qalxıb onun yanına geldi.Elini oğlunun çiynine qoydu.Onun da gözleri dolmuşdu.
-Oğlum, o sağalacaq, narahat olma...
-Ana, mnen onun ölmeyine imkan vere bilmerem...Menim yaşamağıma stimul veren odur...Menim insan olmağıma yönlendiren odur...Meni heyata qaytaran odur...Odur, ana, odur....
Fuad feryad odlu sesle deyerek anasını berk qucaqladıSunay da qollarını qaldırıb oğlunu qucaqladı.
-Menim balam, sakitleş....Oqtay sağalacaq ve yeniden bizimle olacaq...
5 deqiqe...
10 deqiqe...
15 deqiqe...
Hekimler tez-tez girib-çıxırdılar...
Humay gözyaşlı onlardan nese soruşmaq isteyende her defe eyni cavab alırdı:
-Xanım, bağışlayasınız, amma menim selahiyyetim yoxdur melumat vermeye...
Humay artıq yere çökerek dizlerini qucaqlamışdı.Başını dizlerini üstüne qoyub sessizce ağlamağa başladı.Nergizle Fuad onun bu halını görüb yanına geldiler.İkisi de yanında eyleşdiler.
-Humay,Oqtay seni bu veziyyeetde görmeyi heç istemezdi...İnan mene...O, hemişe seni güclü görmeyi arzulayıb...
Humay başını dizlerini üstünden qaldırıb Fuada baxdı.Onun boynunu qucaqladı.
-Bilirem,Fuad...Amma bacarmıram...Özümle bacarmıram...
Nergiz de Fuadla Humaya sarıldı.
-Her şey düzelecek,Humay...Men Oqtayı tanıyıram...O, asanlıqla meğlub olanlardan deyil!....O, ümumiyyetle, meğlubiyyeti qebul etmir!...
-He,Humay,Fuad düz deyir...
-Bes indi nece

<< 1 ... 202 203 [204] 205 206 ... 213 >>