Humayın belinden tutub özüne teref çekdi.
-Oqtay, evin ortasındayıq axı...
Humayın qorxuya düşmesi Oqtayın dodaqlarını qaçırtdı.Humayl özüne daha berk sıxdı.
-Mene ele bu lazımdır,meleyim...
Oqtay Humayın dodaqlarına yumulub öpmeye başladı.Humay elleri onun çiynine qoyub qarşılıq vermeye başladı.
-Oqtay, day olmadı ki...
Humay birce bunu demişdi ki, Oqtay onu qucağına alıb aparmağa bşladı.
-Oqtay, haraya bele?!...
Humayın qorxa-qorxa verdiyi suala Oqtay hiylegercesine gülümsündü.
-Bize aid olan yere...
Oqtay onu yatağa atıb köyneyin düymelerini açmağa başladı.
-Sen....
-Men ne?!...
-Delisen...
-Aha...Amma senin delin...
Humay gülmeye başladı.Oqtay 1-2 düyme açmışdı ki, celd Humayın üstüne eyildi.
-Niye bele şirin gülürsen?...
Humay cavab vermeye macal tapmamış Oqtay onun dodaqlarına yumuldu...
* * *
Fuad ilk önce qarşısında dayanmış arvadına şübheli nezerle süzdü.Ve birden deli kimi atılıb düşmeye başladı.
-Ura!...Ata oluram men!...
Fuad az qala deli kimi qışqırırdı.Nergiz eli ile qulaqlarını qapadıb gülürdü.
Fuad birden yerinde dayanaraq Nergizin dodaqlarından öpmeye başladı.
-Oqtay meni öldürecek...
-Vau!...Ne günah sahibisen yene?!...
-Ondan qabaq evlendim, ondan qabaq ata oluram...İşim day bitdi,Nergizim menim....
-Deli ki, deli!...
-Nergiz, mene kömek el...Noolllaaarr....
Nergiz Fuadın uşaq hallarına gülürdü.Fuad onun belinden tutara özüne daha da yaxınlaşdırdı.
-Kömek edeceksen?!..
-Yox!...Öz cezanı özün çek...
-Aha!...Demek bele oldu?!...Yaxşı,Nergiz, gübah menden getdi day, xeberin olsun...
Fuad bunları deyib Nergizin dodaqlarına yumuldu....
* * *
Humay melefeni sinesine çekib Oqtay baxdı.Oqtay bir qolunu dirsekleyerek ona baxırdı.
-Oqtay, hele de inana bilmirem...
Oqtay diqer elinin tersi ile onun yanaqlarını sığalladı.
-Neye inana bilmirsen?!...
-Her şeye...
-Amma inanmamğa mecbursan...
Oqtayın isti nefesini getidkce daha da yaxından hiis eden Humay elini onun üzüne çekdi.
-Heddinden artıq yaraşıqlı

<< 1 ... 207 208 [209] 210 211 ... 213 >>