mıxlamışdı.Terpene bilmirdi.
Gözlerini geniş açdı.Başını arxaya atdı.Semanı seyr elemeye başladı.
"Axı niye?!...Niye?!...Niye kimse menim heyatımı kimse mehv etmelidir axı?!...Menim günahım nedir?!...Niye bütün bu iyrenclikleri yaşamağa mecburam?!..."
Buz kimi yanaqlarına süzülen isti göz yaşlarını indi hiss etdi.Ayaqlarını güc-bela ile dayandığı yerden qopardaraq skamyaya teref addımlamağa başladı.Hissiyatsız bedeninin ağırlığı ile çökerek eyleşdi.Başını elleri arasına alıdı.Gözlerini yere dikib derinden nefes aldı.
"İyrenirem...Onun üzüne baxanda üreyim gelir ağzıma çatır..."
Çalınan telefon zengi onun fikrini başqa istiqamete yöneltdi.Gücden düşmüş elleri ile çantanı açaraq telefonu çıxartdı.Ekrana key kimi baxdı.Zeng ara vermirdi.Göz qapaqları gücden düşerek qeyri-ixtiyarı qapanıb-açılırdı.Udqunnub zengi qebul etdi.Telefonu qulağına doğru apardı.
-Alo?!...-ssesi asta çııxdı.
-Humay?-en yaxın refiqesinin sesini eşitdi
-Eşidirem,Nergiz...-sanki sözü kelbetinle çıxardırdı.
-Humay, canım menim,ne olub sene? Sesin niye bele gelir?-Nergiz narahat sesle soruşdu.
-Nergiz, sene ehtiyacım var,-deyib ağlamağa başladı.-Xahiş edirem, gel...
-Yaxşı,canım, narahat olma...Sabah seher tezden qayıdıram onsuz da...-Telaşlı sesle dedi.-Canım, axı ne olub sene? Hnası eclaf hansı incidib?
-Eclaf?!-güc-bela ile sual verdi.-Eclaf?! Men ona eclaf demezdim...Dünyanın en murdar insanı deyerdim...
-Yaxşı, canım, sakitleş...İsteyirsense, mene indi danışa bilersen...
* * *
Oqtay maşını yüksek süretle idare edirdi.Maşını keskin hereketle yolun kenarına sürerek dayandırdı.Alnını sükana qoyub gözlerini yumdu.
"İlahi!...Her defe eyni hissleri yaşamaqdan bezmişem artıq!...Niye hele yaşayıram?!...Ailem meni sehralarda buraxıb getdi...Kaş ki, men de onlarla bir gederdim!..."
Çalınan telefon zenginden gözlerini açdı.Elini cibine salıb telefonunu çıxartdı.Ekrana baxdı.Zengi qebul etdi.
-Eşidirem,-deyib küreyini arxaya söykedi.
-Oqtay, senedlere imza atmaq lazımdır,-Fuad quru

<< 1 ... 22 23 [24] 25 26 ... 213 >>