tumbanın ağzını açdı.Elini uzadıb gözlerini yumdu.Üzü tamamile gerginlik içinde idi.
Tumbanın içinden qara qovluq çıxartdı.Key kimi qovluğa baxdı.Gözlerinden süzülen damcılar sanki vicdanını titredirdi.
Qovluğu açıb oxumağa başladı.Gözleri az qala hedeqesinden çıxırdı.Elleri getdikce daha da berk titremeye başlayırdı.Qovluğu celd qapadıb tumbanın içine atdı.
Ayağa qalxdı.Key kimi harada olduğunu başa düşmürdü.Başını defelerle silkeledi.Gözlerini geniş açaraq etrafa baxdı.Derinden nefes almağa başladı.
Yavaş-yavaş sakitleşmeye başladı.Elini boynunun arxasına qoyub gezmeye başladı.
Yan otaqdan gelen ağlaşma sesi sanki onu öüne qaytardı.Tez bir zamanda eynini deyişib otağını terk eledi.Yan otağın qapısını astaca taqqıldatdı.
-Gele bilerem,Sunay?-titrek sesle soruşdu.
-Kerim baba...Xahiş edirem...Meni tek burax...-Sunay hıçqıra-hıçqıra dedi.
Qızım, men girirem,-ciddi ses tonu ile deyib desteyi burdu.
Sunay döşemede dizlerini qucaqlayıb ağlayırdı.Kerim baba ona yaxınlaşıb diz üste çökdü.
-Sunay, qızım, ne oldu sene?
-Oğlum...oğlumu yuxuda gördüm,Kerim baba,-deyib daha da berk hıçqırmağa başladı.
Kerim baba Sunayın başını bağrına basdı.Onun da gözlerinden isti yaş damcıları süzülmeye başlandı...
* * *
Humay könülsüz halda aşağı düşüb divanda eyleşdi.Günayı görüb azacıq gülümsedi.
-Günay, sabahın xeyir!
-Sizin de sabahınız xeyir, Humay xanım,-Günay geniş tebesümle dedi.
-Gel yanımda eyleş.
Günay gülümseyib eyleşdi.
-Necesen?
-Sağ olun, xanım, yaxşıyam.Siz necesiz?-narahat sesle soruşdu.
-Nece görünürem ki?
-Bir az narahat kimisiniz,-sıxıla-sıxıla dedi.
-Fikir verme...Sen danış...Universitetde günün nece keçir?-soruşub gülümsündü.
-Helelik her şey öz axarı ile gedir.
Humay onun cavabına gülümsedi.Amma fikri başqa yerde idi.
Birden darvazanın zengi çalındı.Humay bir anlıq diksindi.Günay teeccüble ayağa qalxıb qapıya doğru getmeye başladı.
-Günay, dur. Men gedib baxıram.-Humay telaşlı sesle qapını açdı.
Yuxarıdan addım sesleri

<< 1 ... 29 30 [31] 32 33 ... 213 >>