ellerini beline qoydu.
"Humay, bu qeder qürurun heç yeri yoxdur!"
Liftden istifade etmeyi xoşlamırdı.Pillekanlarla qalxıb evin qapısına çatdı.Açarlarını işe salıb eve girdi.İdman ayaqqabısını çıxartdı.
Celd vanna otağına gedin duşu hazır veziyyete getirdi. Yatq otağına gedib qefteni götürdü.Eynini deyişib duşa girdi.
15 deqiqeden sonra metbexde eyleşib seher yemeyini qebul edirdi.Qulluqçusunun haızrladığı yemekleri beyenmirdi.Eyninde kip oturmuş kostyumun penceyini divanin üstüne buraxmışdı.
Birden qapının zengi açlındı.Oqtay cekd qolundakı saata baxdı.Qulluqçunun gelmesine hele çox var idi.Ayağa qalxıb dehlize doğru getdi.Qapıya yaxınlaşaraq gözlükden baxdı.Gözlerine inanmadı.Desteeyi burub qapını açdı.
-Buyurun,Kerim baba!
-Seninle danışmalıyam,deyib içeri keçdi.
Oqtay soyuq tebessümle gülümsündü.Kerim babanı zala devet etdi.
-Buyurun, Kerim baba, eşidirem sizi!
-Oğlum, mene adam kimi başa sal görüm! Sen ne etmek fikrindesen?
-Kerim baba, size olub?
-Eger Humaya zerer verecek nese etsen...-Kerim babanın sesi esebinden titredi.
-Men Humaya zerer vermek fikrinde deyilem!-keskin şekilde onun sözlerini yarımçıq kesdi.
Kerim baba birden-bire boşaldı sanki.Oqtya yaxınlaşıb gözlerine baxdı.
-Bilirem, Oqtay, bilirem...Amma seni tanıya bilmirem...
-Kerim baba, size söz verirem: Men Humaya zerer vurmayacağam!
-Men onu demirem...Sen atanın oğlusan?
-Kerim baba, atam menim bu veziyyete düşmeyinde esl sebebkardır...-Sesinin titrediyi hiss olundu.
-Çox incidir?-asta sesle soruşdu.
-Onsuz da öyreşmişem artıq!
Kerim baba onun üzünü elleri arasına aldı.Oqtayın bütün bedeni titreyirdi.
-Düzünü de!
Oqtay üzünü onun ellerinden uzaqlaşdırıb dedi:
-Men hemişe düzünü demişem!
Kerim babanın gözlerinden süzülen damlaları görende onu bağrına basdı.
-Ağlama...
Oqtay gözlerini yumub Kerim babanı berk sıxdı.Kerim babanın 65 yaşı olmasına baxmayaraq heç deyişmııdiyine bir daha emin oldu...
* * *
-İlahi!...Humay, sözün esl menasında dehşet!
Humayla Nergiz

<< 1 ... 31 32 [33] 34 35 ... 213 >>