metbexde eyleşib seher yemeyini yeyirdiler.Günay onlara qulluq edirdi.
-Günay, Kerim baba hara getdi?
-Vallah, Humay xanım, mene heç ne demedi...
-Aydındır.
-Sonra?-Nergiz ağzındakı tikeni udub soruşdu.
-Of ya! Ay qız, ne sonra?!
-Sen ondan qorxursan?
-Ya Rebbim!...Nergiz, menim ne vaxtsa kimdense qorxduğumu görmüsen?
-Humay, özün de çox bilirsen ki, men bunu nezerde tutmuram...
-Nergiz, xahiş edirem!-eseble deyib ayağa qalxdı.-Deyesen eseblerimle oynamaq xoşuna gelir, he?
Humay metebxden çıxıb zala keçdi.Nergiz heç ne başa düşmedi.Astaca yerinden qalxıb metbexden çıxdı. Nergiz qollarını sinesinde çarpazlayıb divanda eyleşmişdi.
-Humay, bağışla..
-Fikir verme...
-Vau! Qürura bax sen!
Humayın üzünde tebessüm yarandı Nergiz onun yanında eyleşdi.
-İndi mene düzü de:Ona inanırsan, ya yox?!
Humay bir anlıq duruxub qaldı.
-Bilmirem!...İnanmaq istemirem, amma...O, ele danışırdı ki, ona inanmamaq imkansızdır...Eybecer üzündeki sertlik, soyuqqanlılıq,eminlik...Sözlerimi bilmirem nece ifade edim, Nergiz...Onun gözlerindeki inamı görmemek üçün kor olmaq lazımdır...
-Bes neyleyeceksen?...Holdinqi xilas etmek...
-YOX!!!Min kere yox!!!Milyon kere yox!!!...Yox,yox, yene de yox!!!
-Darvaza zengi ikisinin teeccübüne sebeb oldu.
-Kimdir bu?
-Kimise gözlemirsen?-Nergiz soruşdu.
-Yox,-başını bulayıb dedi.
Az sonra qapının zengi çalındı.Günay telesik qapını açdı.
-Tural, ne olub? Kimdir ?
-Humay xanım, bir nefer sizi soruşur.
Humay teeccüble ayağa qalxdı.Heyet çıxanda gözlerine inanmadı.
-Resul???
Oqtay qulluqçuya tapşırıqlar verib evden çıxdı.Maşınına eyleşib sürmeye başladı.
"Kerim baba...Heç deyişilmedin sen..."
Kerim baba ile doyunca söhbet etmişdiler. Oqtay saata baxdı.Süreti bir az artırdı.Bu zaman telefonu zeng çaldı.Telefonu maşının stolunda idi.AYGÜN.Barmağını basıb zengi qebul eledi.
-Eşidirem,Aygün!
-Salam!
-Sene de salam!-bezgin sesle dedi.
-Necesen?
-Aygün,ne isteyirsen?-sert şekilde soruşdu.
-Bu gece geleceksen??
-Yox!!! İşim

<< 1 ... 32 33 [34] 35 36 ... 213 >>