-Şey...Qızım..Bu ne sualdır mene verirsen? -Demeli o manyakın dedikleri doğrudur?!-Humayın sesi titredi.-Bu holdinqin qurulması...-davam ede bilmeyib ayağa qalxdı.-Kamal dayı, düzünü deyin! -Şey...Qızım, eslinde bu atanın sirridir. Onu açmaq düz deyil. -Atam 5 ildir ki, heyatda yoxdur,Kamal dayı!-Sesini qaldırdı.-siz onun ruhuna hörmetsizlik edirsiniz. Bunun ferqindesiniz?! -Axı bu haradan çıxdı?! Qızım, düzünü de, o iyrenc mexluq sene ne deyib? -Düzünü deyim?-kinaye ile soruşdu.-Yaxşı,Lamal dayı, deyirem: Oqtay bey bu holdinqi iflasdan xilas ede biler, amma bir şerti var! -Şert?!-Kamal yerinden dik atıldı.Gözleri qorxmağa başlamışddı artıq.-Ne şerti? -Bilmirem,Kamal dayı.Amma dediyine göre men hansısa heqiqeti üze çıxartmaqda ona kömek etmeliyem,-kinaye ile deyib onun gözlerine baxdı.-Sizce bu teeccüblü deyil?! Bir nefer gelib meni bilmediyim heqiqetle hedeleyir. -Sen onun dediklerine inanırsan?-handan-hana soruşdu. -Bezen ele insanlar olur ki, her kelmesinde heqiqet olur.Kamal dayı, men Oqtayı araşdırmışam.Onun kimi soyuqqanlı, zehmli, heyatın acıları ile qarşılaşan insanlar nadir hallarda yalan deyirler.Onun üzündeki yanıq izleri onu sındıra bilerdi, amma sındırmadı! O cür üzle cemiyyetden qaçmayan biri gelib mene istediyi yalanı söyleye bilmez.Niye bunu anlamaq istemirsiniz, Kamal dayı? NİYE?! Kamal Humaya baxdı.Sanki qarşısında 25 yaşlı genc qız deyil, heyatın sirrlerini bilen bir adam dayanmışdı.Uqdunub başını terpetdi. -Yaxşı, qızım, ne öyrenmek isetyirsen? -Her şeyi!-sert şekilde bildirdi. -Atan bu holdinqi quranda ortaq axtarışınd idi.Men ona birini teklif eledim.O insan ise... -Kim idi? -Oqtayın atası Ramil,-teessüfle deyib baxışlarını döşemeye dikdi. -Ve?!-Humay heç ne anlamadı. -Mesele onda idi ki, Ramil holdinqin başına keçmek istemirdi.Atan onu yola getirib birteher razılaşdırdı. -Kamal dayı, men hele de başa düşe bilmirem: Ramil bey istemir, amma atam onu yola getirir.Axı niye?!Atam özü de bu işi göre bilerdi. -Yox, qızım, yanılırsan.Atan bu

<< 1 ... 3 4 [5] 6 7 ... 213 >>