onun yanına geldi.Çiyinlerin qqucaqladı.
-Canım, sen qorxmaz qızsan, qürurlu qlzsan...Amma xahiş edirem, ehtiyatlı ol....
-Narahat olma, canım menim,-deyib gülümsündü.
-Şey...Yene ne hiss etdin?-siruşub udqundu.
Nergiz dodaqlarını gemirmeye başladı.Pencereden uzaqlaşıb yerinde eyleşdi.Başını elleri arasına alıb baxışlarını stola dikdi.Nergiz asta addımlarla ona yaxınlaşıb elini çiynine qoydu.
-Bacarmıram, Nergiz...Bacarmıram...
-Canım, ne oldu axı?-Negiz telaşlandı.
-Onun boza çalar gözleri meni teqib edir...Özüne emin danışığı meni rahat buraxmır...
-Humay, sene bir şey demeliyem,-Nergizin sesi titredi.
Humay başını qaldrıb ona baxdı.
-Nergiz, ne olub?
-Eyni şeyi men de hiss etdim...
Humay teeccüb dolu baxışlarla Nergize baxdı.
Artıq son olaylardan bir hefte keçmişdi.
Humay ne qeder çalışsa de, özü ile bacara bilmirdi.Oqtayın dedikleri onu teqib edirdi,rahat buraxmırdı.Holdinqden eve.Evden-holdinqe.Bir hefte idi ki, bütün işçile seferber olunmuşdular.
Kamal elindeki harddiske baxıb başını bulayırdı.Artlıq bir qerar vermek erefinde idi.Heycanlı olduğu ilk baxışdan hiss olunurdu.Her kes ondan ne baş verdiyi soruşsa da cavab vermeyib keçirdi.Kamalın özünü qeribe aparması hamını telaşlandırmışdı.
Kamal düz bir heftedir ki, sanki vicdan ezabı ile yaşayırdı.Heç kimi üzüne baxmadan işe gelib-gedirdi.Hetta iclaslara bele qatılmaqdan imtina etmişdi.Humay onun bu halını iflasla bağlayırdısa, artıq bele düşünmürdü.
Kamal qapının aniden döyülmesine diksindi.
-Girin!
Humayın içeri girdiyini görende boğazı qurudu.Bütün bedeni titremeye başladı.
-Kamal dayı, sizin neyiniz var? xahiş edirem, düzünü deyin!
-Qızım, bir şey deyil eslinde...
-Kamal dayı, belke de sizin üçün heç nedir, amma mene maraqlıdır!
-Yaxşı, Humay...Amma ilk önce eyleş...
Humay eyleşerek Kamala baxdı.
-Eşidirem,Kamal dayı.
Kamal Humaya baxıb gözlerini berk yumdu.Derinden nefes alıb gözlerini açdı.
-Kamal dayı, xahiş edirem,meni qorxutmayın,-Huma narahat sesle

<< 1 ... 42 43 [44] 45 46 ... 213 >>