görmemişem vallah.Resmen el çekmek bilmir...Oqtay, onun psixoloji problemleri var...Bunu ne sen çöze bilersen, ne de men...Apar psixoloqa göster!
-Ele bilirsen ki, men onun müalice almasını istemirem? Fuad, men defelerle onu aparmağa çalışmışam, amma...
Stolun üstündeki çalınan telefon zengi onun sözlerini yarımçıq kesdi.Celd el atıb desteyi qaldırdı.
* -Eşidirem...Ne olub yene?...Yaxşı, gelirem,-deyib zengi sonlandırdı.-Fuad, men getmeliyem.
-Niye? Ne olub ki?-Fuad yerinden dik atıldı.
-Qedir müelim meni çağırır.
-Yene? Men başa düşmedim:Senin Qedir müellimin işi-gücü yoxdur?! Ele hey seni öz yanına çağırır!...
Oqtay Fuada baxın başını bulayır.
-Yaxşı, Fuad, men getdim!,-deyib kaabinetden çıxdı.
Fuad onun gedişini izleyib üreyinde deyir:" Yox,Oqtay...Sen hansısa işlere qarışmısan...Amma hansı?!"
* * *
Resul atasının dediklerini hezm ede bilmirdi.Hiss edirdi ki, Humay gec ya tez Oqtaya inanacaq.Hirsle ayağa qalxıb ellerini şalvarın cibine saldı.Kabinetde gezmeye başladı.
"Yox, men buna imkan ver bilmerem...Eger Humay ona inanmağa başlasa,onu sevecek...Men Oqtayı yaxşı tanıyıram...Onun nece bir qelbe sahib olduğunu bilirem..."
Qapının astaca açılması ile Kamalın içeri girmesi bir oldu.
-Oğlum, danışmalıyıq,...
Atasının sesinde bir keder hiss etdi.
-Ata? Nese olub?-narahatçılıqla soruşdu.
-Eyleşib söhbet ede bilerik?
-He..Elbette ki...Nese içeceksen?
-Yox...
İkisi de eyleşdiler.
-Eşidirem,ata...,
-Oğlum, meni diqqele dinle...Biliem ki, Humaya boşş deyilsen, amma qız seni sevmir...O, sene qardaş gözü ile baxır...
-Ata, bilirem, amma...Özümle de bacarmıram...
-Oğlum, bax senin geleceyin hele qabaqdadır..Men bezi valideynler kimi seni evlenmeye mecbur etmirem...Amma xahiş edirem, Humayı narahat etme...
-Ata, inan ki, men Humayın xoşbextliyi hamıdan çox isteyirem, amma...Eger o, qızı incidecek nese etse, özünü ölmüş bilsin!
-Resul, seen özün de bilirsen ki, Oqtay bele insan deyil!...
-Ata, men sedece olaraq bacarmıram...Humay ona inanır,men

<< 1 ... 48 49 [50] 51 52 ... 213 >>