sarğı içinde idi...
Humay her bir sözü eşitdikce ixtiyarsız olaraq gözlerinden yaş damcılayırdı.
-Hekimler mene bildirdiler ki, üzüm tamamile yanıb...Selim emi hekimlere ne qeder yalvarsa da, heç bir netice olmamışdı...Hekimler ona bildirmişdiler ki, menim üzüm tekce yanmayıb, eyni zamanda ağır çapıqlarla örtülüb...Selim emi meni xarice aparmaq isteyirdi...Amma...
-Amma?...Amma ne?!
-Faydası olmayacaqdır onsuz da...Bunu hamı başa düşürdü...Menim komada yatdığım 3 ay elimdeki son imkanlarımı da almışdı...
-Bes onda niye 7 il sessizliye çekildiniz?
-Bilmirem...İnsanlardan uzaq olmaq istedim...Amma sonra başa düşdüm ki,düzgün hereket etmirem...
Humay artıq başa düşürdü ki, atası niye özünü günahkar hesab edirdi.
-Humay!-tanış ses eşidildi.
Humay başını arxaya çevirende Nergizi gördü.Nergiz esebi idi.
-Nergiz?!...Ne olub sene?...Ay qız, seninleyem!...
-Humay, yalvarıram, heç ne soruşma!
Humay ağzını açıb nese demek isteyende qarşıdan gelen maşşınını gördü.Teeccüblendi.
-Bu da sizin maşınınız, Humay xanım,-Oqtay dedi.
Maşından enen genc oğlan açarları Humaya uzatdı. Humay böyümüş gözleri ile gah ona, gah maşına, gah da Oqtaya baxırdı.
-Men tapşırmışdım..O ki qaldı açarlara, Humay xanım, elinizden yere düşürmüzdünüz...-Oqtay dedi.
-Ne?...Axı men heç ne başa düşe bilmedim?!
-Çox sade...Men sizi maşından çıxardanda heyecanlandığınızda açar yere düşdü...Men de Anara mesaj atdım ki, tez bir zamanda açarı götürsün...Amma görünür ki, işi varnış cenabın...
-Şeyy...Oqtay bey, yanlış anlamayın, xahiş edirem...Men açarı götürüb maşına minib sürmeye başlayanda Qedir müellim mene zeng vurdu...Men de elacsız qalıb yubanmalı oldum...Her kese dedim ki, bu maşın bir nefer tanışımdır...
Humay Anarın qorxa-qorxa danışmasına gülümsedi.
-Yaxşı, gede bilersen...
-Baş üste, Oqtay bey,-deyib getmek isteyende Humay onun qolundan tutdu.
-Bu boyda yolu maşınla gelmisen...
Anar onun ne demek istediyini anladı.Gülümsünüb dedi:
-Narahat olmayın,Humay xanım, men yaxında

<< 1 ... 59 60 [61] 62 63 ... 213 >>