çatdır...Menim işim var, gedirem,-deyib kabineti terk eledi.
Qedir küreyinin arxaya söykedib gözlerini yumdu.Bir müddet bele qaldı.Sonra ayağa qalxıb kabinetde gezmeye başladı.Ağır addımları ortadakı sükutu daha da qorxuducu edirdi.
Birden keskin hereketle ayaq saxladı.Gözlerini yumub derinden nefes almağa başladı.
15 deqiqeden sonra holdinqden çıxıb maşınına eyleşdi.20 deqiqeden sonra deponun qarşısında idi.
-Bunu sen istedin,Oqtay!-deyib içeri girdi.
* * *
Fuad eşitdiklerinin şokundan çıxa bilmirdi.Oqtay ona baxıb maşını bir kenara sürüb saxlatdırdı.
-Sualların varsa, ver!...
-Sen...bütün...bunları...bilirdin?...
-Sunay xanımın oğlunu itirdiyini biıirdim, amma onun sen olduğunu bugün anladım....
-Men...men..men...
-Fuad, seni başa düşürem...Şokdasan, amma her şey keçecek...İnan mene...
-İnanıram...Sene inanıram...Oqtay, men...bilmirem ne edim?!...İllerdir meni Mehriban xala baxır, indi de öz anam qarşıma çıxıb...Oqtay, yadındadır. sen menim heyatımı xilas etmişdin?!...
-Fuad, indi şokdasan deye ne dediyinin ferqinde deyilsen...
-Nergiz de bir terefden çıxıb...
-O qızdır?!
-He..Odur...
-Fuad, Nergiz Humayın refiqesidir...
-İsteyir lap bacısı olsun!...Heyatımı yalanlarla mehv eden Nergiz!...

Oqtayla Fuad getdikden sonra eve ölüm sessizliyi çökmüşdü.Sunay key kimi baxışlarını mechul nöqteye zilleyib susurdu.Seide onun haından qorxmağa başlamışdı.Tural tez-tez Kerim babaya baxıb nese soruşmaq isteyirdi, amma cüret etmirdi.Günay xalasının halına acıyırddı.Anasına baxıb nese demek isteyirdi, amma o da Tural kimi cüret etmirdi.Humay esebinden az qala partlayan, amma bunu burüze vermeyen Nergize baxdı.Astaca ayağa qalxıb onun qolundan tutub metbexe getirdi.
-Ne baş verir axı?!-astaca soruşdu.
-Humay, yalvarıram, meni rahat burax, yoxsa bu deqiqe eseblerimi tökecem!
-Onu görürem,-esebilikle başını buladı.-Oqtayın dostunu hardan tanıyırsan?!
-Londonda oxumuşuq.
-Ve?!
-Humay,lütfen, meni rahat burax, men eve gedirem,-deyib metbexden çıxdı.
Humay

<< 1 ... 62 63 [64] 65 66 ... 213 >>