ele bil ki...Atam meni satıbmış...Axı niye,Oqtay?...Niye?...Menim günahım ne idi?...Anamın günahı ne idi?...
Fuad danışdıqca gözlerinden damlalar tökülürdü.Oqtay elini onun boynuna qoyub özüne teref berk sıxdı.
-Ağla, qardaşım...Ağla...Men onszu da sene kömek ede bilmeyecem...Ne qeder isteyirsen ağla....
Fuad daha da berk hönkürdü.Oqtay onu daha berk sıxdı.
-Oqtay...Düzünü de...Bunu bilirdin?...
-Yox...Bugün öyrendim...
-Bes hardan bilirsen?
-Men bir vaxtlar bu aile ile dostluq edirdim..Unutmusan deyesen...
-He, indi yadıma düşdü,-deyib Oqtaydan aralandı.-Oqtay,bilirsen, sen esl insansan!...Kaş ki men de senin kimi olaydım...
-Yox!-Oqtay bir anda daşa döndü.-Bir daha o sözü dile getirme!...Eşidirsen?!..Bir daha o sözün dile getirme!...
Oqtayın hkmlü sesinden Fuad bir az çekinib udqundu.
-Sen tesevvür ede bilmezsen ölümle üz-üze gelmek ne demekdir...Ölümün bütün ağırlığı senin çiyninde iken yaşamaq neymiş bilirem...O hadiseden sonra içimden çökdüm...Halbuki uşaq idim...O gecede ölümü yaşadım men... Halbuki genc idim...İndi ise özümü yaşlanmış kimi gprürem...Ona göre sene deyirem:Bir daha o sözü diline getirme!..Sen nece varsansa, ele qal!...Yalan danışmamaq ne demekdir, bilmirsen...Bütün insanların sene inanması nedir, bilmirsen...
Oqtay danışdıqca sanki özünde deyildi.Gözleri hedeqesinden çıxmışdı.Birden ani hereketle diz çökdü.Fuad dehşete geldi.Oqtayın qarşısında diz çöküb celd soruşdu.
-Oqtay, ne oldu sene?
-Fuad, men bele heyat arzulamırdım...Arzulamırdım...
* * *
Nergizi yola salandan sonra gelib Sunayın yanında eyleşdi.Sunay hele key kimi idi.Günay tez-tez xalasına su dolu stekan uzadırdı.
-Seide xanım, metbexe keçe bilerik?
-Elbett ki, Humay xanım..Bacı, men heç yere getmirem...
Her ikisi de metbexe keçdiler.
-Seide xanım, bu-o idi?
Seide duruxub qaldı.Donuq baxışlarla Humaya baxdı.
-He,-güc-bela ile deye bildi.
-Eminsiniz?
-Eynen Teymura oxşayır,-deyib ağlamağa başladı.
Humay ona yaxın gelib qucaqladı.Seide asta sesle ağlamağa

<< 1 ... 64 65 [66] 67 68 ... 213 >>