asta sesle dedi:
-Bax!....
Resul evvel atasına, sonra dosyeye baxdı.Udqqunub dosyeni eline götürdü.Vereqledikce gözleri böyüyürdü.
-Humay...bilir!...
-Onsuz da Oqtay ona herşeyi gösterecek...
Resul esebinden qızardı. Dosyeni yere çırpıb qapıya teref getmeeye başladı.Elini desteye atıb burdu.
-Onun adını çekme!...
Qapı hirsle çırpıldı.Kamal gözlerini yumub arxaya söykendi.
-Ah, Sevda...Niye bizi terk etdi axı?!...İndi men delisov oğlumla heç bacarmıram...
* * *
Humay çarpayıda oturub başını elleri arasına aldı.Oqtay ona bir an baxıb noutbuka yöneldi.
-Oqtay bey, düzünü deyin!...Niye mene kömek edirsiniz?
Oqtay bir anlıq duruxdu.Gözlerini yumdu.
-Humay xanım, sizin sualınızı başa düşmedim....
Humay ayağa qalxıb ona teref gelmeye başladı.Ellerini stola qoyub soruşdu:
-Niye mene kömek edirsiniz?
Aşağıdan ses eşidildi.Oqtay celd noutbuku bağlayıb eline aldı Humayın qolundan tutub balaca qapıya teref aparmağa başladı.Humay heç ne anlamadı.
-Ne baş verib?-telaşla soruşdu.
-Humay xanım, sonra!-keskin şekilde deyib qapını açdı.
Bura balaca ve darısqal otaq idi.Oqtay noutbuku bir kenara buraxdı.Humay içeri girdi.Oqtay celd qapını içeriden bağladı.İşiqlar biren söndü.Humay qorxdu.
-Ne oldu?
-Otaq beledir...Qapı bağlanan da işıqlar sönür...
Humay onunla göz-göze dayanmışdı.

Humay gözlerini onun derin, ağıllı, menalı ve boza şalar gözlerinden çeke bilmirdi.Sanki dünya bir anlıq dayanmışdı.Humay nefes almağı bele unutmuşdu.
-Humay xanım, üzr isteyirem...
-Üzr?!...Axı niye?...
-Sizi bu veziyyete saldığım üçün...Bele olmağını istemezdim...
-Sizin günahınız yoxdur,Oqtay bey...Men özüm istedim...
Ses geetdikce yaxınlaşırdı.Oqtay baxışlarını soyuqqanlılıqla onun gözlerinden çekdi.Qapıya yaxışlaşıb dinlemeye başladı.
-Qedir, adam kimi danış!
-Rafiq, meni rahat burax artıq!!!
-Ne isteyirsen axı sen? NE?!... Oqtayı tanımırsan?!...Onun nece biri olduğunu bilirsen, o, gec-tez Humayın terefine keçecek...Ve men burada teeccüblü heç ne

<< 1 ... 77 78 [79] 80 81 ... 213 >>