qorumaq üçün onunla çalışır?!...Humay, vallah men heç ne başa düşmedim...
-Bele-bele işler, Nergiz....Men o vaxt 15 yaşlı qız bunları haradan bilim axı?!...
Humay ayağa qalxdı.Nergiz onun ardınca qalxaraq soruşdu:
-Meni bğışlaya bileceksen,Humay?
-Seni birinci Fuad bağışlamalıdır,Nergiz...Amma...Axı niye?!...Niye,Nergiz?!...Niye mene heç ne demesin?!...
-Deseydim, ne olardı ki?!...Resulun seını sevgisi deyişerdi?...Yox, Humay, yanılırsan...Deyişmez!...O, indi de seni sevir....
-Amma men yox!...Ona qardaş gözü ile baxmışam,Nergiz....Sen bunu menden de yaxşı bilirsen...
Nergiz Humayın boynuna sarılıb ağlamağa başladı.Humay onu qucaqladı.
-Şşş...Sakitleş, bacım...Her şey keçecek...
-Keçmeyecek, Humay, keçmeyecek...Men indi onu qiymetini anlayıram...
Humay Nergizin göz yaşlarını silib dedi:
-Resulu hele de sevirsen?...
Nergiz diksindi.Gözyaşları daha süretle axmağa başladı.
-Bilmirem....Amma bir şeyi bilirem ki, Fuad mene yaxşı gelir...Onun yanında özümü tezeden keşf edirem sanki...Amma bu Resulu unutdurmur...
-Canım menim,-deyib onu sinesine basdı.
-Humay, sene bir şey demeliyem...-hıçqıraraq dedi.
-Nergiz,sakitleş...
-Amma mene düzünü de: Oqtaya qarşı nese hiss edirsen?
Humayı sanki ildırım vurdu.Yerinde quruyub qaldı Nergizi qucaqlayan qolları taqetsizce yanına düşdü.Gözleri sanki çuxura düşdü.Ruhsuz beden kimi pencereye yaxınlaşdı. Alnını şüşeye dayadı.
-Bil..mi..rem..-qırıq sesle dedi.-Nergiz...Mene ne olur bil...mi...rem...
Nergiz onun arxasında dayandı.
-Nece yeni?!..
-Bil...mi...rem...Sanki hansısa qüvve meni ona iteleyir...Onun nece insan olduğunu yavaş-yavaş öyrenirem...
Nergiz Humayı çiyinlerinden qucaqladı.Asta sesle soruşdu:
-Senin ona qarşı hisslerin var?...
-Men...
-Humay, demek istediyim odur ki,Resul sizi ayırmaq isteyir...
Humay sanki ilan vurdu.Celd Nergize çevrildi.Gölzerinden anlaşılmazlıq oxunurdu.
-Biz deyilen bir şey yoxdur!...
-Onu men yox,Resul deyir...
-Axı Resul bele insan deyildi?!...Ne oldu ona

<< 1 ... 87 88 [89] 90 91 ... 213 >>