birden?...
-Sevgi insanın gözünü kor edir...Men yaşamışam, Humay...İnan mene...
Humay gözlerini mechul nöqteye zilleyib susdu.
* * *
Sunay metbexde eyleşib gözlerini mechul nöqteye zillemişdi.Seide ile Günay ona yaxınlaşsaıaır da heç ne ede bilmirdiler.Kerim baba metbece gelnde otadakı veziyyeti gördüşNaşı ile onlrın çıxmasını istedi.İkisi de çıxdılar.
-Men nece bacıyam ki, ona kömek ede bilmirem...
Seidenin ağlamağa başladı.Kerim baba onun başını sinesine sıxdı.
-Seide, özünü günahlandırma...Günay, balam, ananı götür çıxın bir az gezin şeheri...Üstünüzde pul varmı?...
-Var, Kerim baba, narahat olma...Gel, ana,gedek...
Seide elinin tersi ile göz yaşlarını silib bacısına baxdı.Önlüyü çıxardaraq qapıya teref getmeye başladı.Günay Kerim babanın yanağından öperek sevincle anasının ardınca getdi.Kerim baba onların gedişine baxıb başını buladı.Metbexe keçib Sunayın qarşısında eyleşdi.Elini Sunayın elinin üstüne qoydu.
-Sunay, qızım, inan mene...Her şey düzelecek...Vaxt ver oğlana...
-Kerim baba, men günahkaram,-deyib tezeden ağlamağa başladı.
-İlahi!,-deyib ayağa qalxdı.-Qızım, yalvarıram, menim xetirme, pzünü günahlandırma,-deyib başını sinesine sıxdı.
-Kerim baba,neyleyim axı?!...Elimden ne qalır axı?!...Heç ne...
Tural elinde qezetle içeri girdiyinde donub qaldı.Az qaldı özünü itirsin.
-Üzr isteyirem..Men...
-Getme...Gel bura...-Sunay elini uzadıb dedi.
Tural Sunayın qarşısında diz çökdü.Barmaqları ile onun göz yaşlarını sildi.
-Ağlama, Sunay xala...O qayıdacaq...
Kerim baba Turalın çiynine elini qoyub sıxdı.
* * *
-Qedir, adam kimi danış!
-Bir deqiqe,Rafiq!
İki neferin ses-küyü deponu götürmüşdü.İşçiler bir-birlerine heyecan ve qorxu ile baxırdılar.
-Axırıncı defe soruşuram!...Bizden qabaq buraya gelen olub ya yox?!
Qedirin qorxunc ses tonu hamını diksindirdi.Aralarından bir nefer cavan oğlan çıxıb ireli geldi.
-Eşidirem!
-Eslinde eşitmek olmur, amma men eşitdim,-qorxa-qorxa dedi.
-Neyi?
-Deponun arxa qapısının açılmasını...
Resulla

<< 1 ... 88 89 [90] 91 92 ... 213 >>