esebdeb titrediyini sezib kinayeli gülümsündü.
-O adamın adı var, Resul cenabları...
Resul daha dözmeyib ayağa qalxdı.Ellerini stola dayayıb hirsle dedi:
-O, menimçün adam deyil!...
-Doğrudan?!...Niye?!...
Humayın soyuqqanlılığı üzerine kinayeli danışması onu lap esebleşdirdi.
-Humay!...
Humay ayağa qalxıb ellerini stola dayadı.Resulun gözlerinin içine baxıb kinayeli gülümsündü.
-Resul, o adam senden ferqli olaraq bir qızın ümidleri ile oynamayıb....
Resulun boğazı qurudu.
-N-n-n-e-e-e???
Bu zaman qapının açılması ile Nergizin sevincli halda içeri girmesi bir oldu.Qızın resmen gözleri gülürdü.
-Size şad xeberim var:Ruslan artıq Bakıdadır...
* * *
-Ana, xalamın taleyi niye beledir?
Günay Seide ile parkda gezişirdiler.Bir skamyada eyleşdiler.Seidenin gözleri yaşarmışdı.Günayın gözleri yavaş-yavaş dolmağa başlayırdı.
-Ana...
-Bilmirem...Sunay menim balaca bacımdır...Böyük bacımızı xerçengden itirmişdik...Serdar alçağı haradan çıxdı onun qabağına?!...O alçaq...
Seide eli ile ağzını qapadı.Göz yaşları dayanmadan axırdı.Günay anasının çiynini qucaqladı.
-Ana...Xahiş edirem...Ağlama...
-O Serdar alçağı bizim heyatımızı mehv eledi....Men bacımı xilas etmeye çalışarken,o mehv etdi...Balaca körpesini elinden aldı...Bilseydim ki, o bele adamdır, heç vererdim bacımı?!...
-Ana...Özünü günahlandırma...
-Yox...Günahkaram..Menim günahımdır...Bilmeli idim...Men ona kömek ede bilmedim, amma o...O mene ayaqda durmağa kömek eledi...Atanı veremden iterenden sonra sene baxa bilmirdim...O baxdı...O böyütdü...Bes men neynedim?!...
Günay anasına berk sarılıb ağlamağa başladı...
-İndi de oğlu...Nece de oxşayır Serdarın cavanlığına...
-Ana, men inanıram ki, o, atasının tayı deyil...
-He...Kerim baba da eyni şeyi tekrarlayır...
* * *
-Ruslan, gözlerime inana bilmirem...-Humayın sevincden gözleri gülürdü.
Nergizle Humay Ruslanın boynuna atıldılar.
-Yaxşı, qızlar...Boğuldum day...
-Boğul...Ele sene de bu lazımdır...Reaktiv süretin harada qaldı bes?
-İşim mıxdı

<< 1 ... 93 94 [95] 96 97 ... 213 >>