da...Boy, qızlar, mene admyeyen kimi baxmayın...
Resul kenarda dayanıb onlara baxırdılar.Qanı tamamile qaralmışdı.
-Resul, qardaşım menim...Ne olub sene?...Sevinmedin?!...
-Ruslan, ağ eleme!-deyib kabineti terk eledi.
-Neyi var?
Humay cavab vermek isteyirdi ki, telefonu zeng çaldı.Ekraan baxanda sanki heyat dayandı.
-Ne oldu bu qıza?-Ruslan asta sesle Nergizden soruşdu.
-Odur?
Humay obaşını hissiyatsız halda terpetdi.Tez kabineti terk eledi.Ruslan ağzını açmağa macal tapmamış Kamal girdi.
-Ata!
-Oğlum!
Ata ile oğul bir-birlerini qucaqladılar...
Humay zengi qebul etdi.
-Eşidirem,Oqtya bey!...

Kamalla Ruslan artıq holdinqden çıxıb yaxınlıqakı restoranların birinde eyleşmişdiler.
-Ata, birşey soruşmaq isteyirem...
Oğlunun hiylegercesine gülümseni görüb gülümsündü.
-Soruş, soruş...
-Qardaşımın neyi var?
İkisinin üzü düşür.Kamal derinden ah çekib söze başladı.
-Oğlum, senin bu qardaşın başıma beladır...
-Ata, ele deme...Belke bize deemediyi derdi var?...
-Derdini çox gözel bilirem, Ruslan!...
Atasının keskin danışığı Ruslanın narahat etmeye başlayır.
-Ata, nese olub men burada olmayanda?....
-Resulun Humaya olan sevgisini bilmemiş olmazsan...
Ruslan küreyini arxaya söykedib özünü boşaltdı.
-Hele de?!...
-Heç bitdi ki?!...
-Ata, nese etmeliyik,yoxsa...
-Oğlum, ne edim?! Ne?!...Xestexanaya yazdırım?!...
-Yox...Men onunla danışaram...
-Menim sözümü eşitmir, senin sözünü eşidecek?!
Atasının getdikce esebileşdiyini gören Ruslan ayağa qalxıb onunyanına gldi.Atasını qucaqladı.
-Ata, sakitleş...
-Axı niye?!...
Ruslan indi fikir verdi ki, atasının gözleri yaşarmışdı.
* * *
-Oqtay, ne olub sene?-Fuad asta sesle soruşdu.
-Nese olmalıdır ki?!
Fuad ilk defedir ki, Oqtayı bele görürdü.Asta ve yumşaq danışıq Oqtayın terzi deyildi.Oqtay elindeki kağıza bir daha baxıb bir kenara qoydu.Küreyini arxaya söykedib gözlerini yumdu.
-Oqtay, sene ne olub?
-Heç ne...Sadece olaraq yorulmuşam...
Stolun üstündeki telefonun zeng çalınması sükutu

<< 1 ... 94 95 [96] 97 98 ... 213 >>