pozdu.Oqtay celd desteyi qaldırıb zebgi qebul etdi.
-Eşidirem...Baş üste, Qedir müellim...
Desteyi yerine qoyub ayağa qalxdı.
-Fuad, men gedirem...Qedirin çox vacib söhbeti varmış...
-Oqtay, düzünü de:Ne olub sene?!...
Oqtay sanki daşa döndü.Fuada baxdı.Gözleri sanki çuxura düşmüşdü.Fuad Oqtayın baxışlarındakı ümidsizliyi sezdi.
-Oqtay...
-Men yaxşıyam, deyib ildirım süretile kabineti terk etdi.
-Off, Oqtay, off...Men seni yaxşı tanıyıram, qardaşım...Seni üzen Humaydır...İlahi!...10 il...Bu iller erzinde tekce atasının qiasıile yaşamayıb, sevgi ile ayaqda durmağı bacarıb...
Fuad bunları deyib teessüfle başını buladı.Elindeki kağızları bir qovluğa yığmağa başladı.
Oqtay gelib Qedirin kabinetinde eyleşib ona baxırdı.Qedirin başını aşağı salıb kağızları gözden keçirirdi.
-He, Oqtay, danış görüm!...
-Neyi?...
-Dünen harada idin, meeslen?!...
-Menim öz heyatımı yaşamağa haqqım yoxdur, Qedir müellim?!
Güclü kinaye ile deyilmiş sözlerden sonra Qedir başını qaılıdırb Oqtaya baxdı.Oqtay bunu görüb kinayeli gülümsündü. Qedir küreyini arxaya söykedib hiylegercesine gülmsündü.
-Eslinde var!...
-Ve?...
-Amma şertler daxilinde,Oqtay!...
-Men ne vaxtsa sizin qoyduğunuz şertleri pozmuşam, Qedir müellim?
-Eslinde...Yox!...
-Qedir müellim, birbaşa söhbete keçin..Eger mümkündürse...
-Dünen depoya kiminle gelmişdin?...
Oqtay gözlerini Qedirin gözlerine zilleyib ayağa qalxdı.Ellerini sstola dayayıb asta, emin, amma tehdidedici ses tonu ile dedi:
-Humayla...
Qedir yerinden dik atıldı.
-Kiminle?!...Sen ağlını itirmisen?!...
-Esteğfürullah, Qedir müellim!...10 il sizinle çalışan biri ile danışırsınız...
-Men çox gözel bilirem ki, sen kiminle çalışırsan,Oqtay!...
-Narahat olmayın, Qedir müellim...Humay tam olaraq heç neyi başa düşmedi...Men onu oraya getirende huşunu itirdi...Biz de tez aradan çıxmalı olduq...
-Niye?!...
-Ne niye?!...
-Niye onu qerargahı gösterdin?
-Sizce?!...
-Qız atasına nifret etsin deye..
Oqtay başı ile tesdiqleyib kabinetden

<< 1 ... 95 96 [97] 98 99 ... 213 >>