dayanmışdı.Humay onun bozçalar gözlerine baxıb ağlayırdı.Oqtay onun üzünü ovcuna alıb barmaqlarının ucu ile axan göz yaşlarını silmeye başladı...

Humay dayanmadan sessizce göz yaşı axıdırdı.Oqtay yumşaq hereketle barmaqlarının ucu ile onun göz yaşlarını silirdi.Humay onun bozaçalar gözlerine baxanda özünü itirirdi.Oqtayın ellerini onun yanaqlarından çekmirdi.Humay ondan uzaqlaşma qistese de, güc tapa bilmirdi.Vütün bedeni titreyirdi.
-Ağlama...Yalvarıram, ağlama....
Oqtayın yanıqlı sesi Humayın üreyini titretdi.Onun nefesini üzünde hiss etmeye başladı.
-Humay, yalvarıram sene...Ağlama....
Humay ise dayanmq bilmirdi.Gözlerini Oqtayın bozaçalar gözlerine zilleyib sessizce ağlayırdı.Oqtay yavaşca göz yaşlarını silirdi.
-10 il...
-Sus...Heç ne deme...Heç ne eşitmek istemirem...Yeter ki, sen ağlama...
Humay alt dodağını dişledi.Gücsüzlükden yanına düşmüş qollarını qaldırdı.Titreyen ellerini Oqtayın üzünde gezdirmeye başladı.Oqtay ellerini onun üzüden çekmeyerek gözlerini yummuşdu.Humay gözlerinden damcılar töküle-töküle titreyen ellerini Oqtayın üzünde gezdirirdi.
-Niye?...
-Ne niye??...
-Bu 10 il...
-Humay...Yalvarıram...Sus...
Oqtay ellerini yavaşca onun üzünden çekdi.Gözlerini açdı.Hmay bu defe gözlerindeki ağrını hiss eledi.İçi yanmağa başladı.Ellerini astaca onun üzünden çekdi.Oqtay Humayın ağladığnı görende mehv olurdu.Onu qolları arasına alıb sakitleşdirmeye başladı.Humay ise dayanmadan ağlayırdı, hıçqırırdı.
-Şşş...Sakit...Ağlama...
Oqtay bunu dese de özü de sesizce göz yaşı tökürdü.
-Axı...niye?...Niye,Oqtay?!...
Oqtay onun neyi nezerde tutduğunu başa düşüb onu özüne daha berk sıxır.Qapalı gözlerinin arsından süzülen damcılar Humayın saçlarına tökülürdü.Humay başını qaldırıb ona baxdı.Oqtay gözlerini açdı.Humay elini onun üzünün çapıq olan terefinde gezdirdi.Göz yaşları dayanmdan axırdı.
Birden çalınan telefon zengi ikisinin teeccübüne sebeb oldu.Oqtay telefonu çıxardıb ekran baxdı.Udqunub Humaya baxdı.Humay onun baxışlarından başa düşdü

<< 1 ... 98 99 [100] 101 102 ... 213 >>