Öz vedini sizin üçün gerçekleşdirdi, o vaxta kimi ki, süstleşdiniz, (size emr olunmuş) işde (yeni düşmenin qefleten hücum ede bileceyi mövqeyin qorunmasında) ixtilafa düşdünüz ve sevdiyiniz şey (düşmen üzerinde qelebe) size gösterildikden sonra itaetsizlik etdiniz. Sizlerden bezisi dünyanı (döyüş qenimetlerini), bezileriniz ise axireti isteyirdi. Sonra sizi sınamaq üçün onlardan (onlara qalib gelmekden) yayındırdı. Elbette sizi efv etdi ve Allah möminlere qarşı (böyük) merhemet sahibidir.

153. O zaman uzaqlara qaçırdınız, heç kese baxmırdınız ve Allahın Peyğemberi qoşununuzun arxasında sizi çağırırdı. Belelikle (Allah) sizi qeminizin üstüne qem qoymaqla (emrden boyun qaçırmaq ve müharibede meğlubiyyet qemi ile) cezalandırdı ki, (imanınız möhkemlensin ve) heç vaxt elinizden çıxana ve düçar olduğunuz şeye (müsibet ve zerer-ziyanlara göre) kederlenmeyesiniz. Allah etdiklerinizden xeberdardır.

154. Sonra, bu qem-qüssenin ardınca, size xefif bir yuxu şeklinde rahatlıq nazil etdi. O, sizden bir desteni bürüdü. Başqa bir deste ise yalnız öz canının hayında idi, Allah baresinde nahaq gümana-cahiliyyet dövrüne xas zenne qapılırdılar. (Üzde sene) «göresen, bu işden (qelebeden) bize de bir şey düşür?» deyirdiler. De: «Şübhesiz, işlerin hamısı Allaha aiddir». Onlar qelblerinde sene aşkar etmedikleri bir şeyi gizledirler. (Üreklerinde ve ya öz aralarında) deyirler: «Eger (verilen vedeler doğru olsaydı ve) bu işden (qelebeden) bize de bir şey düşseydi, biz burada öldürülmezdik!» De: «Eger siz hetta öz evlerinizde bele olsaydınız, şübhesiz, (Lövhi-mehfuzda) barelerinde öldürülmek yazılmış, qerara alınmış kesler (döyüş meydanındakı) yataqlarına teref hereket ederdiler (ki, Allahın qeza-qederi gerçekleşsin) ve Allah sizin sinelerinizde olanı (niyyetlerinizi) yoxlasın ve qelblerinizde olanı (imanınızı) xalisleşdirsin. Allah üreklerde olanı (sizin niyyetlerinizi) bilendir.

155. Elbette, doğrudan da iki destenin qarşılaşdığı gün (Ühüd döyüşünde) sizlerden

<< 1 ... 19 20 [21] 22 23 ... 28 >>