Ata-anası vefat etdikden sonra ev
baxımsız qalmışdı. İndi Mahmud
kişi, her yere el gezdirerek bir
seliqe yaratmış, evi temir
etdirmiş, bağı da ekib-becermişdi.
Özlerine qeder terevez, göy-
göyerti-her şey vardı bağda. Her
gün zehmetinin behresini derib
süfreye qoyduqca ferehlenirdi.
Rayona köçdükden sonra alışqan
olmadığından işsiz dayana bilmedi,
qızının etirazlarına baxmayaraq
yüngül bir işe düzeldi. İşde olanda
işde olur, evde olanda bağ-
bağçada iş görürdü. Heyatından
çox razı idi.Şeherde yaşayan
köhne iş yoldaşları da onunla
elaqeni kesmirdiler,tez-tez zeng
edir,halını xeber alırdılar.Evine
ailesi ile qonaq gelen de
olmuşdu.Bele günleri toy-bayram
olurdu Mahmud kişi üçün.Ceyhun
da her bayramda zeng edib
mütleq onu tebrik edirdi.Ancaq
heç vaxt rayona gelmemişdi.Bu
iller erzinde evlenib,ev-eşik sahibi
olmuşdu.Herden ondan, devet
etmesine baxmayaraq heç vaxt
onlara gelmediyine göre incise
de,incikliyi uzun sürmürdü.Doğma
oğlu qeder sevdiyi Ceyhunun
sesini eşitmek de ele ona bes
edirdi.
İlahe de rayonun en tanınmış,
savadlı hekimlerinden biri idi.
Geldikleri sekkiz il müddetinde,
adı-sanı etraf rayonlara bele
yayılmışdı. Merkeze özel
xestexanalara devet etseler de
etiraz edib, iş yerini deyişmirdi.
İndi Mahmud kişinin yalnız bir
derdi vardı. O da qızının bütün
elçilere etiraz edib, aile
qurmaması idi. Her defe bu
barede söhbet düşende qız daş
atıb başını tuturdu. Qonşuda
yaşayan Elmanın ona bigane
olmadığı hiss olunurdu. Yoldaşı
uşağı dünyaya getirerken vefat
emişdi. Atrıq 4 yaşı olan balaca
oğlan her İlahe işden gelende
qarşısına qaçır, boyuna sarılırdı.
İlahe de bu uşağa çox
bağlanmışdı. Her defe uşağa
cürbecür hediyyeler alıb onu
sevindirirdi. Elman cüret edib hele
İlaheye bir söz dememişdi. Çünki,
defelerle diger elçilerin eliboş
dala qayıtmasına o da şahid
olmuşdu. Qorxurdu ona da etiraz
eder. Ancaq çox arzulayırdı ki,
İlahe ile aile qursun. Hele balaca
oğlu...İlaheye ele bağlanmışdı
ki...Mahmud

[1] 2 3 ... 6 >>