günah
yoxdu. İnan çox sevindim sesini
eşitmeyime.
-Faiq, bir söz eşitdim...Altay
necedi?
Ses kesildi. Bir az fasileden sonra
Faiq boğazını arıtlayaraq dillendi:
-Düz eşitmisen, İlahe. Altay daha
heyatda yoxdu, özüne qesd etdi.
Her il işi ile elaqedar bezi
analizler verirdiler. Bu il analiz
vererken melum oldu ki, QİÇS-e
yoluxub...Qanında virus
aşkarlandı...Yaşadığı heyat terzinin
sonu bele de olmalı idi...Özü-
özünü pis güne qoydu. Ona göre
deyirler: "İnsanın özü-özüne
etdiyini, bir el yığılsa ede bilmez".
Ne qeder nesihet edirdim, öyüd
verirdim xeyri yox idi.
Bilirsen...Ölümünden qabaq mene
zeng etmişdi. Dedi: " İlahe ile ne
vaxt görüşsen, deyersen meni
bağışlasın. Eger bacarsa...Meni
bedbext etdiyim qadınların ahı
tutdu Faiq". Özü artıq her şeyi
başa düşmüşdü, İlahe. Ancaq gec
idi. Alo, alo İlahe...
Telefon İlahenin elinden yere
düşdü. Ayaq üste dayana bilmeyib
yere çökdü. "Niye bele oldu?
Men heç ona ölüm
arzulamamışdım axı."
Heyetden Elmanın oğlu olan
balaca Altayın ağlamaq sesi
gelirdi. Qalxıb pencereye
yaxınlaşdı. Altay qaçaraq heyete
gelmişdi, arxasınca gelen atası onu
dile tutub evlerine aparmaq istese
de. O,: "Men İlahe xalamın yanına
getmek isteyirem"-deyerek
ağlayır, atasının qucağından
düşerek eve teref gelmek
isteyirdi.
İlahe süretle heyete çıxdı.
Ağlayan Altayı qucağına alıb
ovundurdu. Uşaq onun qucağına
gelen kimi sesini kesdi. Başını
onun çiynine qoyub içini çeke-
çeke sakileşdi. Elman
günahkarcasına:
-İşden gelmisiniz, yorğunsuz.
İstemedim sizi narahat etsin. Ne
qeder eledim saxlaya bilmedim,
dayanmadan ağlayırdı-dedi. İlahe
eli ile uşağın terden islanmış
saçlarını arxaya daradı.
Ağlamaqdan terlemişdi uşaq.
Elmana heç ne demeden ondan
uzaqlaşıb, asta addımlarla bağa
geldi. Bir müddet ağacların
arxasında gizlenib sessiz
ağladı.Artıq göz yaşları adet
etmişdi her gün yanağından
süzülmeye. İllerden beri qelbinde
olan yarası yeniden qanamışdı.
Unutmaq istediyi xatireler
oyanmışdı. Bu

<< 1 2 3 [4] 5 6 >>