asdığı
gödekcesini geyindi. Elmara baxıb,
kinaye ile:
- Bürclere inanmaq axmaqlara
göredi. O sefehin bele biri olması
imkansızdı.
- Bes sen hara gedirsen?
Ayxan gülümseyerek saçlarını
qarışdırıb:
- Müqeddes “virgin”imi görmeye...
Ayxan universitetin qapısından
içeri keçib etrafa baxmağa başladı.
(müellif: Cemile Memmedli)
Dersler bitdiyinden geniş heyetde
100-den çox telebe var idi. Ne
edeceyini bilmeden saçlarını
qarışdırıb, gözleri ile Xediceni
axtardı. Birden bir qızın baxışlarını
ona dikdiyini hiss etdi. Özünden
emin bir tebessümle ona
yaxınlaşdı. Azca sarışın olan bu
gözel qız, ilk baxışda diqqetini
çeken Ayxanın ona yaxınlaşdığını
görüb, süni utancaqlıqla başını
eydi. Ayxan ona yaxınlaşaraq dedi:
- Salam siz burda oxuyursuz?
- Beli, siz de?
- Yox, men birini tapmağa
gelmişem. Bu arada menim adım
Ayxandı.
- Menim de...
Ayxan artıq qızı eşitmirdi. Çünki
bütün diqqeti bir az aralıda bir
oğlanla söhbet eden Xedicenin
üzerinde toplanmışdı. Oğlanın
duruşundan o qeder de yaxşı biri
olmadığı hiss olunurdu. Xedice ise
yene mesum halı ile dayanmışdı ve
Ayxanı qorxudan da bu idi.
Qarşısındakı qızı yüngülce iteleyib,
onlara yaxınlaşdıqda ise,
qorxularının boşuna olmadığını
anladı:
Oğlan:
- Demeli gelirsen bu bazar evime?
- Qonaq çağırırsan?
Oğlan bir an Xedicenin üzüne
teeccübe baxsa da, sonra bic-bic
gülüb:
- Eger sen bele demek
isteyirsense, ele olsun – deyib,
Xedicenin elinden tutmaq isteyirdi
ki, bir el qolundan tutdu.
Ayxan:
- İncime, o gele bilmeyecek. Birde
ondan soruşmasan daha yaxşı olar,
yoxsa men seni evime çağırıb
“qonaqlıq” vererem.
Oğlan ne ise demek istese de,
ondan böyük olan Ayxanın qorxunc
baxışlarını görüb, heç ne demeden
getdi.
Birden Ayxan Xedicenin qolundan
tutub esebilikle:
- Sen axmaqsan? O oğlanın evine
gedecekdin?
Xedice mesum bir ifade ile:
- Qonaq çağırdı axı.
- Ne olsunki? Seni alana yazığım
gelir. Gerek seni eve zencirlesin
ki, başqa yerlere getmeyesen.
Birden Xedice

<< 1 2 [3] 4 >>