buraxıb gedib. Onu qucağıma alanda cemi 6 aylıq körpe idi. Ağlı kesenden hey anasından danışır. Onun her gece onun yanına geldiyini deyir, onu öpüb qucaqladığını deyir. Anasından danışır uşaqlara. Bir gün seçib özüne, anasının ad günü, her il ona hediyye hazırlayır, hamısını da kiçik qutusunda saxlayır... Anası ise o vaxtan bu yana bir defe de olsun axtarmayıb. Ne deyesen bele anaya...
Söz tapmırdım demeye. Terbiyeçi danışırdı, menim xeyallarım ise çox uzağa gedirdi, anasının yanına. Hardasan? Onu niye atmısan bura? Niye arzularını yarım qoymusan? Niye gözlerini yolda qoymusan? Her gece seni gözleyir, özünden xeyallar qurur, saçının rengini, derini, isti qucağını, ona nağıl oxumağını. Nevaxtsa geleceksen? Dayana bileceksen övladının qarşısında? Illerdir üreyinde yığılan suallarına cavab vere bileceksen? Gel sadece gel. Sene tanımadığı anasına hediyyesi var, gel...

<< 1 [2]