Olanları anlamağa çalışarken,
ana-bala çoxdan içeri keçmişdiler
bele. Ayxan qapının ağzında
dayanıb, eli ile başını tutaraq “
anası da balası kimidirse öldüm
men.”- deye fikirleşib içeri girdi.
2 SAAT SONRA:
Artıq bayaqdan söhbet
etdiklerinden, her şey anlaşılmışdı.
(müellif: Cemile Memmedli)
Xedicenin anası Melahet xanım,
hesretine dözmeyib qızını ziyarete
gelmişdi. O geldiyi vaxt Ayxan
Xediceni getirmeye getdiyinden
rastlaşmamışlardı. Lakin esas
mesele, son zamanlarda ağlı
başında olmayan Ayxanın qapını
açıq qoyub getmesi idi. Bunun
sayesinde Melahet xanım içeri gire
bilmişdi. Ve bir az evvel onların
qışqırıqların eşidib, çöle çıxdıqda
tebii olaraq her şeyi yanlış anlayıb,
Ayxana hücum etmişdi.
Melahet xanım tekrar üzr
istedikde. Ayxan hele de ağrıyan
boynunu eli ile tutub,
gülümseyerek dedi:
- Eybi yox xala. Ele-bele şeydi bu.
Amma göresen o çantanızın içinde
ne var idi ele?
Melahet xanım yüngülce
gülümsündü. Birden pencereden
çöle baxıb, qayğılı bir şekilde
soruşdu:
- a bala. Hava yaman qaraldı. Senin
evin uzaq da deyilki?
Ayxan evvel teeccüblense de,
sonra gülümseyerek:
- Xala ele men burda yaşa...
- Ayxan gel mene derin
boşqabların yerini göster da- deye
qışqıraraq onun sözünü kesen
Xedice, qolundan tutub metbexe
çekdi.
Ayxan onu telaşla metbexe getiren
Xediceye sual dolu baxışlarla baxıb
dedi:
- Ne olub?
Xedice pıçıltı ile:
- Anam senin bu evde yaşadığını
bilmir.
- Niye?
Xedice saf bir ifade ile:
- Onlara Asim babanın 1 ay burda
olmayacağını deyende deliye
döndüler. Ancaq senin de
olmayacağını deyende sakitleşdiler.
Bilmirem niye.
Ayxan kinayeli bir ifade ile:
- göresen niye qızlarının 1 ay
oğlanla qalmasına razı deyilmişler.
Xedice ciddi şekilde:
- Valla bilmirem.
Ayxan eli ile başını tutub, pıçıldadı:
- Demeli bu genetik deyil. Bu
anormallıq ancaq onda var- sonra
Xediceye baxaraq davam etdi:
- Bes indi men harda qalacam?
Xedice mesum bir ifade ile:
- Bilmirem. Sen bir yer taparsan
da

<< 1 [2] 3 4 >>