yerde
dayanıb, öz-özüne pıçıldayırdı:
- Axı men... sen bilmirsen...
Seher yaxın gücle yuxuya geden
Xedice, bir tıqqıltı sesine oyandı.
Yarı-yuxulu halda yerinde dikelib,
sesin haradan geldiyini anlamağa
çalışdı.(müellif: Cemile Memmedli)
Ayağa qalxıb, pencereye yaxınlaşıb
perdeni araladı. Yarı yuxulu halda,
pencereni açdıqda bir buket
qızılgülü qarşısında görüb
teeccüblendi. Ayxan elindeki
buketi qarşısında tutub,
gülümseyerek ona baxırdı.
- Penceremi döyen sen idin?
- He.
- Niye qapı dura-dura otağıma
pencereden girmeye çalışırsan.
Ayxan eli ile saçlarını qarışdırıb:
- Bunun daha romantik olacağını
düşündüm.
Xedice vecsiz gözlerle ona baxıb,
pencereni örtmek isteyirdi ki,
Ayxan onun elinden tutub gülleri
uzadaraq:
- bu senin üçündü.
Xedice buketi alıb teeccüble ona
baxarken, Ayxan gülümseyerek:
- Etrine bir bax.
Xedice gülleri sinesine sıxıb,
qoxladı. Yüngülce gülümsünerek
Ayxana baxdı.
Ayxan özünden emin bir ifade ile
cibindeki kiçik qutunu çıxarıb ona
uzatdı. Xedice maraqla qutunu
açanda, Ayxan açıqlayırdı:
- Eslinde seher tezden bunları
tapmaq çetin oldu. Bir azını gül
satan dükanda aldım, qalanını
parkda...
Ayxan Xedicenin üzündeki ifadeni
görüb, susdu. Qutudakı xırda
çiçeklere baxan Xedicenin gözleri
ele sevincle parıldayırdı ki. O
üzünde mükemmel bir gülümseme
ile Ayxana baxanda, Ayxan başını
aşağı salıb pıçıldadı:
- Sen bele gülümserken men nece
dözecem? – deyib, kederli bir üz
ifadesi ile davam etdi:
- Sen bu süretle sevgini
öyrenmeye davam etsen, menim
seni öpmeyime icaze verenecen
100% 65 yaşıma çatmış olacam.
Xedice heç ne anlamamış bir ifade
ile:
- Ne??- deyerken, Ayxan küskün
uşaqlar kimi:
- Sen anlama hele.- deyib, çevrilib
getdi.
Xedice ise elindeki qutuya baxıb
kederle başını eymişdi....
Peşmanlıq... etdiyimiz şeylere
peşman oluruq... etmediklerimize
peşman oluruq...atdığımız her
addım, dediyimiz her söz,
keçmişimiz ve geleceyimiz
peşmanlıqlarla doludur. Bir de
qorxu var... biz

<< 1 [2] 3 4 >>