Bir kendde üç oğlu ile yaşayan bir qadın var imiş. İller keçmiş bu uşaqlar böyümüş ve qadın yaşlanmış.
Yetkin üç oğul, yaşlı analarını tek buraxaraq dolanışıqlarını daha yaxşı temin ede bilecekleri üçün başqa şeherlere gederler. Bir müddet orada qaldıqdan sonra dolanışıqları düzelmiş ve varlanmışlar.
Onlar analarını unutmamışdılar ve qısa bir müddet sonra bir yere gelirler. Onlar qazandıqları pulun xatiri sayılar bir hissesiyle analarını xoşbext edecek bir hediyye etmeye qerar vererler. Birinci oğul,
"Anama köhne evine yaxın çox böyük bir ev satın aldım, ümid edirem xoşuna geler."
İkinci oğul:
"Men de şoferiyle birlikde yeni bir avtomobil gönderirem, artıq her istediyi yere gede biler."
Üçüncü oğul:
"Men daha deyişik bir şey düşündüm. Bilersiniz anamız müqeddes kitabı oxumağı çox sever. Tam on iki il öyredilmiş ve müqeddes kitabı ezberlemiş bir tutuquşu gönderirem. Dinlemesi üçün istediyi hissenin başlığını söylemesi kafi."
Bir müddet sonra anadan uşaqlara hediyyeler üçün bir teşekkür mektubu gelir. Birinci oğula;
"Ev çox gözel, teşekkür edirem amma menim üçün çox böyük. Men yalnız bir otağında otururam, amma bütün evin temizliyi çox çetin."
İkinci oğula:
"Seyahet etmek üçün olduqca yaşlıyam, avtomobili çox az istifade edirem. Şofer de üzsüz biri, yene de düşündüyün üçün teşekkürler."
Üçüncü oğula:
"Sevimli balam, sen ananın neden xoşlandığını heç bir zaman unutmadın. Gönderdiyin quş çox lezzetli idi, çox teşekkür edirem!.."