sevgi hekayesi ile qarşılaşmamışdı. Gülnarenin “Onu hele de sevirsen?” sualına Ömerin cavabı bele oldu “Onu hemişe sevdim ve sevecem de çünki o menim qelbimde ölmedi”.
Ömer bir müddet Gülnarenin yanına gelmeli idi. Gülnare söz vermişdi Ömeri sağaldacaqdı, çünki Ömerin ona ehtiyacı olduğunu bilirdi. Gülnare öz sevgisi ile Ömeri sağaldacaqdı.
Beli Gülnare artıq Ömeri sevirdi. Ve o anlayırdı ki, bunu Ömere bildirmemelidir. Çünki Ömerin yeni sevgiye ehtiyacı yox idi, onun sevgisi ölmemişdi.
Artıq Ömer sağalmağa başlamışdı. Beli Gülnare buna nail olmuşdu. Ömer bir müddet sonra tamamile sağalacaqdı.
Beli ve o an geldi. Ömer tam sağalmışdı, artıq onun gözlerinde hüzün yox idi. O sevgisini qelbinde yaşadırdı. Ve Gülnareye borclu idi bunları.
Ömer, Gülnareye bir mektub yazmaq qerarına geldi.

Mektub.
Sevgili Gülnare. Senden evvel men bir çox hekimin yanında olmuşdum. Hamısı söz vermişdi meni sağaltmağa. Amma sen mene söz vermemişdin. Evveller sağalmayacağımı düşünürdüm. Amma sonra senin meni sevdiyini anladım. Bunu bildirmeyirdin. Meni heqiqeten sağaltmağa çalışırdın. Ve bununla men özümde güc tapdım. Deyeceksen nece oldu ki, seni sevdiyimi anladın? Men senin gözlerindeki sevgini görürdüm. Bunu hiss ede bilirdim. Amma qorxurdum ona – qelbimdekine xeyanet etmekden qorxurdum. Amma yanılmışdım o menim xoşbext olmağımı isteyirdi, bunu mene yuxumda demişdi. Men senin sevginle sağaldım. Bunu mene bexş etdiyin üçün minnetdaram sene. Seni Sevirem.
Gülnare bu mektubu göz yaşları içinde oxudu. O yaşadığı müddetde iki şeye nail olmuşdu. Bir insanı – Ömeri heyata qaytarmağa ve sonu hüzünle bitmeyen hekaye yazmağa…

<< 1 [2]