elin beline goyub mene kinayeli baxishla baxirdi.
- yaxshi, yaxshi sen deyen olsun. Amma Kamrani gorende agzinin suyun besdi axitdin.

Svetani oldurmeye hazir idim. Gashimi duyunleyib hirsle onu suzurdum.. eslinde basha dushurdum ki, Kamrana garshi munasibetim deyishib. Sadece ozumu o yere goymag istemirdim.
Gunler kecirdi , emeliyyatin vaxti yetishdikce menim heyecanim pik nogteye catirdi. Kamran ise xestexanadan ayrilmirdi. O barmagimi openden sonra ,,ona garshi utanc yaranmishdi. O ise ozun bilmemezliye, gormemezliye vururdu. Burda qalan muddetde basha dushmushdum ki, Kamran dogurdan da iz pewesinin vurgunudur.
Yanvarin 23 idi, yerimde uzanib mahniya gulag asirdim. Sabah emeliyyat gunum idi, tebii ki, yene ifretiliyim tutmush, hech kimi yanima goymurdum. Hetta Kamrani bele yaxina buraxmirdim. Gece saat 12 -1 arasi gapi acildi. Gapidan Kamran boylanirdi. Biraz iceri kecib agzimi da acmaga macal vermedi.
- govsan da, getmeyecem.
- men tek qalmag isteyirem.
- sen ne isteyirsen ozun bilersen, amma men indi seninle oturmag , seni tek goymamag isteyirem.
Sessiz gulagima gulagcigi taxib gozumu yumdum.
Dogurdan da menevi yorulmushdum. Ona gore Kamranin elini hiss etdikde biraz geribe oldum. O elin elimdeki tikishlerin ustu ile gezdirirdi.. izleri gorsenirdi..
Gozumu acib ona baxirdim.
Kamran elinin ustu ile barmaglarimdan dirseyime kimi sigal cekib diggetle elime baxirdi.
- Kamran...,- sesim ozumden asili olmayarag titreyirdi.
O ise cavab vermeyib sigal cekirdi. Eslinde elimi ceke de bilerdim, duzdu, ancag o anda bu aglima gelmirdi...ve ya gelirdise de, istemirdim.
- Kamran... neynirsen?
O birden bashin qaldirib mene geribe baxdi. Geri cekilib tez bashin donderdi.
- bagiwla. Nese axir vaxtlar sene garshi lazimsiz hereket edirem.
- Kam..
O sozumu yarimchig kesib :
- sabah seher seni emeliyyata ozum hazirlayacam.
Emeliyyat sozun eshidib kefim korlandi. Yene her sheyi unudub ayaglarimin derdi yadima dushdu. Artig 3 aya yaxin idi ki

<< 1 ... 16 17 [18] 19 20 ... 39 >>