Eyvanda dayanan kiçik qız yoldan öten adama tebessüm eledi. Bu tebessümden hemin adamın kefi açıldı ve yadına düşdü ki, ona yaxşılıq eleyen dostuna teşekkür etmeyi unudub. Zeng eleyib kefini soruşdu ve teşekkür eledi. Dostu bu teşekkürden o qeder memnun oldu ki, nahar elediyi restoranın ofisiantına hediyye verdi. Ofisiant bu hediyyeden çox memnun oldu ve axşam eve gederken yolun üstünde oturan kasıba xeyli pul verdi. İki günden beri ac olan hemin şexs gedib qarnını yaxşıca doyurdu ve yaşadığı zirzemiye yollandı. Kefi ele kök idi ki, palçıqda çapalayan bapbalaca küçüyü görünce keçib gede bilmedi, eyilib onu qucağına götürdü. Balaca küçük gecenin soyuğundan qurtardığı üçün çox rahat idi. Sehere qeder isti yerde ora-bura qaçıb oynadı. Gece yarısından sonra binanı tüstü bürüdü. Deyesen, yanğın başlayırdı. Tüstü iyini alan küçük bütün gücü ile hürüb, evvelce, onu bura getiren kasıb adamı oyatdı, sonra da binanın diger sakinlerini. Atalar, analar tüstüden boğulmaq üzre olan körpelerini qucaqlarına alıb küçeye qaçdılar. Belece, bir küçüyün hürmesi neçe insanın ölümden qurtarmasına sebeb oldu.

Her şey de bir tebessümden başladı – yoldan öten birine eyvanda dayanmış körpe bir qızcığazın tebessümünden. Çalışın her zaman gülerüz olun. Belke siz de haçansa bir tebessümle dünyanı xilas ede bilersiz.