neye. Sozu ele formada deyirdi ki, men ozum peshman olub bir de onu etmirdim..
Ona gore sakitce:
- he. . Yegin. .,- demekle kifayetlendim.
Belelikle, nishanimizi yola verib , papagil cixib getdi. Men ise yeniden Kamrangile gayitdim.
Hamidan cox buna sevinen tebii ki, Kamran idi. Gelen kimi meni otaga salib yene berkden gucagladi.
Derse yene surucu ile gedib gelirdim. Herden Kamranin ishi imkan verende ozu meni ishe aparirdi. Axwamlar ise tez gelende meni harasa aparirdi.
Uwaglarla yene evvelki tek her yere gedirdim, Kamran hecne demirdi. Deyesen bu insanda gisganclig hissi yox idi. Men ise buna hem pis olurdum hem de sevinirdim ki gunumu gara etmirdi. Herden xestexanaya gedib gelirdim. Doktor Sergeyev meni nezaretde saxlayirdi.

Men xestexanaya gelende , tibb bacilari mene maragla baxirdi. Yeni Kamran doktorun xestesi onun nishanlisi olub. Kamran ise hami ile Guleruz idi..
Artig sessiya vaxti idi, Kamran mene ne ecebse derslerimde biraz komek edirdi. Bir defe imtahana hazirlasharken Kamran mene dersi basha salirdi. Men bashimi awagi salib kitabi iwareleyerken, birden bashimi galdiranda Kamranin fikre

getdiyini gordum. Uzundeki keder nece de hiss olunurdu.
- ne olub?..,- ses tonum cox sakit idi. Ne oldugun sorywsam da eshideceyim cavabdan gorxurdum..
O fikrinden ayilib cawginligla :
- hech.. hecne. He harda qalmishdig ? ,- o sohbeti deyishmek isteyirdi.
Men eslinde bununla razilashib sohbeti deyishmeli idim, ancag inadkarligim...
- lena yadina dushdu?
Kamran mene yari sert yari cawgin baxishla baxib :
- Narmin..
- niye onun barede danishmaga cekinirsen?
- istemirem.
- demeli yadindan cixmayib o?,- men ne danishiram..
- besdi,- deyib, o ayaga qalxdi.
- men senincun yad insanam? Onu kimi deyilem, he?
- niye mygayise olunmaga caliwirsan? ,- o mene geribe baxiwlarla baxirdi.
Ayaga qalxib kitablarimi yigishdirmaga bashladim. Yiga yiga :
- yox ne mugayise?! Men hara onunla mugayise olunmag hara?!
- Narmin besdi.
- nedi

<< 1 ... 4 5 [6] 7 8 ... 33 >>