Ichimde narahatlig ile iki uch gun de bele kecirdi. 14 Fevrali da Aslan mene gul alib tebrik etdi. Men ona hecne almamishdim. Cunki dushunmurdum ki o bu gunu geyd eder.. onun baxishlari yene mesafeli idi..
Bir gun dersden cixanda garshimda Kamrani gorub o geder teeccublendim ki, hetta gishgirmaga bele hazir idim. O mene gulumseyib :
- sene dedim axi seni itirmek istemirem.
- sen... senn.. senin burda ne itin azib?! ,- muxtelif hissler meni burumushdu. Teeccub, eseb, heyret... ve.. sevinc. He, sevinc. Onun bu anda garshimda olduguna hetta sevinmishdim..
Amma uzumde Hemisheki zehrimar ifade var idi.
- ozunu ite oxshadirsan?,- deyib ,guldu.
- Kamran! -, iller evvelki davalarimizi xatirladim..
- seni gormeye gelmishem.
- cix get, men seni gormek istemirem.

- ne geder desen de, geden deyilem. Cunki artig bu tersliklerin meni tenge getirib. Her senin dediyin ile cox oturub durdug, daha besindi!
- cehennem ol!,- deyib kecmek isteyerken Kamran golumu berk tutdu.
- seni bu defe gacmaga Goymayacam. Besdi daha!
Men golumu onum elinden cixartmaga ve onu acilamaga hazirlashirdim ki, giragdan gelen ses meni dondurdu.
- burda ne bash verir?
Aslan... adi vaxti kiminse mene tesadufi toxunushuna esebleshen Aslan.. burda indi meni bu veziyyetde gorub, ne halda oldugunu tesevvur etmek de istemirdim.
Men bashimi ona teref cevirib :
- Aslan..
Kamran menim sozumu kesib :
- aaaa Aslan, - deyib gulumsundu. Meni onun gulmeyi lap giciglandirdi.,- seni goyde axtarirdim yerde tapdim.

Aslana baxmaga gorxurdum. Hiss edirdim ki, indi nese bir pis weyler olacag.. ozu de universitetin garshisinda.
- sen kimsen?!,- Aslan bunu deyerek, o da bu biri elimi tutub meni Kamrandan almag isteyirdi.
Men ise gorxudan o geder keyimishdim ki , meni burda iki yere bolse idiler de, yene bele qalacagdim.
- men Kamran. ,- eclaf yene gulumseyirdi.
Aman Allah Aslan menim golumu ele berk sixdi ki,ele bildim sumuklerimi girdi.
- burax Narmini!,- Aslan artig yuksek

<< 1 ... 4 5 [6] 7 8 ... 31 >>