gulumseyib, - birazdan istesen bize gel.,- deyib, sagollawdim.
Evleri yir yigish edib, paltarlarimi yerbeyer etdim. Deyesen burda chox qalasi olacagdim.. kederle gulumseyib beh-behle iki il evvel nece bu evden gelin kochduyumu xatirladim..
Birazdan Sveta geldi. Ordan burdan danishib sohbet edirdik. Ona demek istemirdim hecne. Her sheyden evvel mene olunan xeyaneti ozume yarashdirmirdim. Oz gadinligima..oz cavanligima..
Sveta ne geder neyise basha dushmeye caliwsa da, men hisslerimi yene de meharetle gizledirdim. Axwam tek oturub televizora baxirdim. Telefonun sesine fikrimden ayilib Kamranin zeng etdiyin gordum. Neinki ellerim, butun bedenim esdi.
-alo?
- axshamin xeyir. ,- sesi sakit ve temkinli idi.
- salam Kamran.
- necesen? ,- nece olacam ki.. ozu meni buraxib indi de nece oldugumu sorushur..
- yaxshi. Sen necesen? Ishlerin necedi?
- shukur, - deyib susdu. ,- zeng etdim ki gorum neynirsen.. nese lazimdir?
He, lazimdir Kamran. Nese yox, kimse.sen lazimsan!
Gozlerim artig dolmushdu. Susub bir kelme deye bilmirdim.
- Narmin? Yaxshisan? ,- eclaf! Xeyanetinden sonra hele sorushur ki yaxshiyam..
- he, he..hecne lazim deyil. Her shey var. Neyise, yatmaga hazirlashiram. Gecen xeyre.,- deyib, desteyi asdim. Aman da vermedim ki agzin acsin. Ozumu itire bilerdim, ona her sheyi bildiyimi soyleye bilerdim . Hetta soye bilerdim.. o geder hirsli idim ki..
Gunler bele davam edirdi. Her gun Kamran zeng edib hal ehval tuturdu. Ele bil ki er arvad yox, iki tanishig. Ureyimi yeyirdim. Gisganclig meni iceriden mehv edirdi. Gece yerime uzananda Kamranin bashga biri ile olma ehtimali meni deliye donderirdi.. Evde her sheyi girib chatmag heddine gelirdim. En agiri ise o idi ki, men hech kimle bolushe bilmirdim. Gunu gunden solurdum..
Sentabrin biri artig olmushdu ve derse getmeli idim. Derse gedib yene bashim biraz garishmishdi. Bir terefden Kamranin yoxlugu, bir terefden Samirin olumunun il donumu meni tamam oldururdu..
Dersden cixib artig eve catirdim.

<< 1 ... 20 21 [22] 23 24 ... 33 >>