İnsanların en çox bilmek istedikleri şey, heyatdan
eslinde ne istemeleridir.
Hamı kim olmaq isteyirsense, heç kim ola
bilmeyeceksen.
Eger sen hamı kimi düşünürsense, sen artıq sehv
edirsen. Çünki hamı ferqli cür düşünür.
Eger sen hamının evezine düşünürsense, sen
yene de sehv edirsen. Herenin öz qayğıları var.
Özünemexsus terzde ve öz evezinde düşün,
amma yadda saxla ki, başqalarını
düşünmemekle, sen ilk növbede özünü
düşünmürsen.
Eger sen sual verirsense, demek artıq cavabın
yarısı sene melumdur.
İnsanların sene nece münasibet beslediyine fikir
verme -fikrini senin onlarla nece münasibet
qurmağına yönelt.
Tenbel insanlara kömek etmekle, sen onları
boğazından asılmış yük olmağa kömek edirsen.
Başqasının sehvini bağışlamamqla, özün sehve
yol verirsen.
Zalımlığa göz yummaqla, daha bir zalımlığa revac
verirsen. (Pisliyi bağışlamaqla, sen başqa pirliye
kömek edirsen).
Axmaqlıq ise ümumiyyetle bağışlanma teleb
etmir. O sanki külek kimidir, heç neden asılı
deyil. Onu olduğu kimi qebul etmek, onun
ziyanında qorunaraq ve xeyrinde fayda tapmağa
çalışaraq yaşamaq lazımdır.
Eger bütün dünyada seliqe-sahman isteyirsense,
ilk növbede öz evinden başla.
Xeyirxahlıq müdafiesizdir ve ona göre de o, bu
güne qeder mövcuddur.
Ekser pis emelleri insan ona göre heyata keçirmir
ki, onun bundan xoşu gelir ve ya bunlar ona xeyir
getirir, sadece o, düşünür ki, ondan mehz bele
emeller gözleyirler.
Vicdanlılıq mükafatlanır, amma pulların buna heç
bir aidiyyeti yoxdur.
Gül, ona toxunana qeder gözeldir.
İnsan her şey haqqında düşüne biler, amma
yalnız tam emin olduğu şeyleri etmelidir.
Güclü insanı zeifden nece ferqlendirmek olar?
Eger güclü insan heyatından narazıdırsa, o,
iradları özüne yöneldir, eger zeif insan heyatından
narazıdırsa, onda onu şikayetleri diger
insanlardan olur.
İdeyalara ve tanrılara xidmet etmek daha
asandır, onlar canlı insanlardan qat-qat daha
sadedirler.
Bütün itiler getdikce öz itiyini itirir, yalnız kütler
getdikce

[1] 2 >>