hetda
onunla...ö..öpüşmüşemde?
Ayxan Xedicenin duruşundan hec
ne anlamayib, çiynini çekerek:
- Olmayıb ki?
Bu artıq son damla idi...
Qeribedi.. Bir az evvel ilk öpüşün
verdiyi heyacandan eserken, indi
bütün gücü ile qaçan Xedice az
once ona vurulan zerbeden esirdi.
Ayxan ise sert sille deyen yanagını
eli ile tutub, qaçan Xedicenin
arxasıyca baxırdı. Sanki hele indi
anlamışdı nece bir xeta etdiyini.
eslinde başqa vaxt olsaydı esla bele
etmezdi, amma bu gün anasını
gormek ve onun xeyanetini yada
salmaq bütün zeherini Xedicenin
üstüne tökmesine sebeb olmuşdu.
Xedicenin az önce atdıgı sille, onun
gozlerindeki keder ve titreyen
dodaqlarla nese demeye çalısıb,
bacarmadıqda ağlamasi.."Ad günün
mubarek Ayxan... Yeni yaşında ilk
axmaqlığını etdin, tebrikler"...
Xedice bütün gücü ile qaçıb, tez
bir vaxtda eve geldi. Qapını
döymek istese de, birden dayanıb
özünü seliqeye salmağa basladı.
Daha saatlar evvel böyük hevesle
etdiyi makiajı, indi göz yaşlarının
tesiri ile üzüne yayılmışdı. Titreyen
elleri ile üst-basını seliqeye salıb,
qapını döydü. Qapını acan Asim
babaya gülümseyerek baxıb:- Baba
men bir qrup yoldaşımla qalacam
bundan sonra. Mene evinizde yer
verdiyiniz ücün çox sağ olun. Ele
bu gün paltarlarımı yığıb gedirem.
Asim baba sakit görünmeye çalışsa
da, titrediyi hiss olunan Xediceye
baxıb:
- Ne xeberdi a bala? Seher
gedersen.
- Yox baba, men ele indi gedim.
Qız meni gözleyir.
- Dedim ki, seher gedersen.
Gejenin bu vaxtı xalxın qızın
buraxammaram çöle. Sen mene
emanetsen.
Xedice başını aşağı salıb, pıcıltı ile:
- Men bu gün getmeliyem. Mutleq,
bu gün...
Ayxan gecenin yarısı eve geldikde
son bir ümidle qapının ağzına
baxdı. Ne asılqanda, ne de ayaqqabı
şkafında Xedicenin heç bir eşyası
yox idi. eli ile alnına vurub,
pıçıldadı:
- Men bu dünyadaki en axmaq
oğlanam!
SeHeR:
Ayxan tezden oyanıb hazırlaşmağa
başladı. Nece edeceyini bilmese
de, bu gün Xedicenin könlunu
mütleq almalı idi. Ona

<< 1 [2] 3 4 >>