Şie sözü Quranda defelerle işlenilib. Bu söz teriqet ve deste menasında işlense de esasen menfi mena daşıyır. Gelin baxaq:


"Dinlerini parçalayıb Şie (firqe-firqe) olanlarla senin heç bir elaqen yoxdur. Onların işi Allaha aiddir. Sonra (Allah) onlara etdikleri emeller barede xeber verecekdir." (6:159)

Bu ayede Allah bizi dini parçalayıb şie olmamağı xebardarlıq edir ve elan edir ki, bu adamlar Muhemmed peyğemberin (sas) ümmetinden deyil.


De: “(Allah) başınızın üstünden ve ya ayaqlarınızın altından üzerinize ezab göndermeye, ya da sizi qarışıqlığa salıb Şie (deste-deste) etmeye ve birinize digerinin gücünü daddırmağa qadirdir”. Bax gör! Biz ayeleri bele izah edirik ki, belke başa düşsünler. (6:65)

Bu ayede Allah xeberdarlıq edir ki, ceza olaraq bizi şielere döndere biler.

"Tövbe ederek Ona üz tutun, Ondan qorxun, namaz qılın ve şerik qoşanlardan olmayın! O keslerden ki, öz dinini bölüb Şielere (firqelere) ayrıldılar. Her firqe öz teriqetini (üstün bilib) sevinir." (30:31-32)
Bu ayede Allah şieler sözünü Allaha şerik qoşan bütperest müşriklerle bir edir.


"Sonra her Şielerden (firqeden) er-Rehmana en çox asi olanı çıxardacağıq."(19:69)
Bu ayede Allah şieler sözünü Ona en çox asi olanlarla bir edir.



"Heqiqeten, Firon yer üzünde tekebbürlük gösterib onun ehalisini Şielere zümrelere bölmüşdü. (Firon) onlardan bir zümreni zeifledir, onların oğlan uşaqlarını öldürür, qadınlarını ise sağ buraxırdı. Heqiqeten, o, fitne-fesad töredenlerden idi." (28:4)
Görün Firon ne qeder narahat idi ki, özünü tanrı elan etmişdi. O insanları destelere ve cereyanlara bölmüşdü, onları asanlıqla idare ede bilsin. Her bölgü Şie adlanır