amma
Asim babanın evinde bele gunah iş
gormene icaze vere bilmerem.-
deyib, honkurerek aglama başladı.
Xedice yerinde donub qalmışdı.
Nurun gozlerinde gorduyu bir anlıq
rişxend,her şeyi anlamasına
yetmişdi. Cevrikerek Ayxana
baxıb:
- Men deyilem. O yalan deyir-
deye bildi sadece.
Ayxan ayaga qalxmayan Alike
qezeble bir tepik vurub, Xediceye
yaxınlaşdı. Uzunu elleri arasina
alıb, gozlerine baxaraq dedi:
- Niye eledin bunu? Yene
menimle oynadın he? Niye axı?
Xedice Ayxanın gozlerinde
gorduyu nifrete doze bilmeyib,
aglayaraq onun ellerinden tutub:
- Men yalan demirem! Hamsı onun
oyunudu. Bizi ayırmaq isteyir.
Yalvarıram inanma ona! Men seni
sevirem.
Ayxan ellerini cekib, qezeble:
- Besdi Xedice! Yene bu oyunlarla
meni aldatmaq isteyirsen? Nuru oz
oyunlarına qatma- deyib getmek
isteyirdi ki, Xedice onun elinden
tutub:
- Bunu eleme. Insan sevdiyine
inanar Ayxan. Sen meni sevirsen
he? Onda mene inanmalısanda.
Yalvarıram bunu eleme. Inan
mene.
Ayxan cevrilib yaşlı gozlerle ona
baxan Xediceye baxdı. O qeder
mesum gorunurdu ki, bu an. Ayxan
onu ozune cekib qucaqlamaq ve
butun bunların boyuk bir yalan
olduguna ozu de inanmaq isteyirdi.
( muellif: Cemile Memmedli) Lakin
az once qapının agzında
honkurerek aglayan Nur, evdeki
oglan, gelen telefon. Inanmaq cetin
idi.
Elini cekib, Xediceye baxmadan:
- Redd ol bu evden!- deyib otaga
kecdi.
Xedice honkurerek yere cokdu.
Gunahsızken, gunahkar elan
edilmekden daha agır bir şey
yoxdur. Xususi ile sevdiyin seni
gunahkar bilirse.
Nur Xedicenin qolundan tutub
qaldıraraq, qapıya apardı. O qapını
acdıqda, sanki ayılan Xedice
Ayxana her şeyi izah etmek ucun
geri qayıtmaq istese de, onu sert
şekilde iteleyib pıcıldadı:
- Xeyri olmayacaq! Axmaq, o sene
yox, mene inanacaq! Cunki men
mesum ve saf birisiyem, sen ise
bir exlaqsız. Bu qeder asandı birine
damga vurmaq. Onun qabagına
birde cıxma!
Xedice uzune cırpılan qapıyla eyni
vaxtda yere cokdu. Gozunden
durmadan yaş axarken, o

<< 1 2 [3] 4 >>