uddurmusunuz. Menim reyime mene qarşı üsyan etmekle ve meni arada qoyub qaçmaqla zay etmisiniz...”(“Nehcul-Belağe” seh.70-71 Beyrut çapı)

Eli (r.a) demişdir: “Sizin ne ele etibarınız var ki, adam size etibar etsin, ne de hörmete layiqsiniz ki, qeyretiniz çekilsin. Siz ne yaman ara qızışdıransınız! Aman sizin elinizden! Size aşkar bir söz deyende de, sirr açanda da sizden eziyyen gördüm. Siz ne adamın sesine ses veren semimi dost deyilsiniz, ne de sirr açanda etibarlı qardaş”(“Nehcul-Belağe” seh.183)

Hesen ibn Eli öz şieleri barede demişdir: “Allah and olsun, men bu fikirdeyem ki, Muaviye menim üçün bunlardan daha yaxşıdır. Bunlar deyirler ki, menim şielerimdirler, özleride menim qetlimi isteyirler ki, malıma sahib dursunlar. Allaha and olsun ki, yaxşı olar ki, men Muaviye ile ehdi-peyman bağlayım, özümü ölümden qurtarım, ailemin tehlükesizliyini temin edim, neinki onlar(şieler) meni öldürsünler, neslim ve ailem yox olsun.”(Tebersi “el-İhticac” seh 148)

O hemçinin demişdir: “Men Kufe ehlini (yeni öz şielerini ve atasının şielerini) ve onların bedbextliyini bilirem: onlardan fesadla meşğul olanlar menim işime yaramazlar. Onların ne vefası var, ne de sözde ve işde vicdanları. Onlar eslinde bizimle ixtilafda olduqları halda bize deyirler ki, qelbleri bizimledir. Onların qılıncları bizim başımız üst-de sıyrılıb”. (Tebersi. “Kitab el-ihticac”, Emeşin revayeti, seh 149)

İmam Hesen (r.a) geri çekilerek Müaviyye ile sülh bağladığı zaman Hüseyne xeyanet edib,onu öldüren terefdarlarına müraciet ederek demişdir: ‘’Ey Kufe ehli! Men sizden üç şeye göre incidim: ‘’Atamı öldürdüyünüze, var-yoxumu elimden aldığınıza ve meni vurduğunuza göre.” Eşidin ve itaet edin! Men Müaviyyeye beyet etdim’’. Bu vaxt Beni Esed qebilesinden bir adam nizeni sümüye çatana qeder onun dizine sancdı. (“Keşf el-Ğümme,seh 540, Müfid “el-İrşad” seh 190, “el-Fusul el-muhimme”, seh 162)

Onun qardaşı Hüseyn (r.a) öz şielerine onlar onu Kufeye devet edib ona kömek etmek ve imdad göstermek

<< 1 ... 3 4 [5] 6 7 ... 10 >>