ki, xöşbexliyinden uçurdu sanki qız. Onu dünyalar qeder seven, bir sözünü iki etmeyen er, heç zaman görmediyi zengin heyat terzi başını gicellendirirdi. Onunçün her şey var idi, dilinden çıxan söz qanun idi sanki, Hikmet onun başına dolanırdı. Ayrı yaşamaq imkanları olsa da Hikmet ata-anasıyla bir evde yaşamağı meslehet bilmişdi. Hikmetgil ailede üç övlad idiler. Bir bacı, iki qardaş. Böyük qardaş çox da mehriban olmayan, üz gözünden hemişe narazılıq, yekexanalıq yağan zengin bir ailenin qızı ile evli idi, iki qızları vardı. Ele evvelden böyüklerin mesleheti ile könülsüz qurulan bu ailede sevgiden, xöşbextliyden eser-elamet olmasa da iki övladarının xatirine bir dam altında yaşayırdılar. Züleyxa ele ilk vaxtlardan anlamışdı ki, bu qadınla münasibeti yaxşı olmayacaq, onun istehza qarışıq kinayeli sözlerini anlaya bilmirdi. Bu qadında onların sevgisine qarşı derin bir qibte hissi var idi.

İller keçirdi... Hikmet işi ile elaqedar tez-tez xarıcı ölkelere gedirdi. Ele bu sebebden Züleyxa ilin üç-dörd ayını Hikmetsiz keçirmeli olurdu. Toylarından doqquz il keçmesine baxmayaraq bir birlerini çox sevirdiler hele de, eslinde onlar tekce er-arvad, aile sözünün birleşdirdiyi iki insan deyildiler. Onlar hem de iki dost, iki sirdaş idiler. Bir birini cümlenin evvelinden anlayan iki dost! Hikmet olmayanda Züleyxa tekce er üçün darıxmırdı, hem de hemdemsiz, sirdaşsız qalırdı sanki. Artıq Murad üçüncü, Nihad ise ikinci sinfde oxuyurdular. Züleyxa heç bir işde çalışmadığı üçün işi-gücü uşağlarını mektebe aparıb, mektebden getirmek idi. Ele bu iki uşağa qulluq etmey, qayğılarına qalmaq özü ağır iş olduğu üçün Hikmet onun çalışmasına razı olmamışdı. Eslinde Züleyxanın işlemeye vaxtı da yox idi. Hele dersden sonra birini üzgüçülüye, birini idmana aparmaq, axşam evde derslerine kömek etmek Züleyxanı emelli başlı yorurdu. En böyük arzusu övladlarını sağlam böyütmek idi. Evin en böyük sevinci ata eve gelende baş verirdi.

Hikmet yene xarici ölkelerin birinde idi.

<< 1 ... 6 7 [8] 9 10 ... 15 >>