Zerfin üstünde ne ad, ne ünvan vardı. Zerfi açıb mektubu çıxartdı. Mektubda onun iyi vardı. İllerboyu intizarını çekdiyi, onu görmek üçün canını bele vere bileceyi sevgilisinin iyi var idi mektubda. Başı dönmeye başladı, stulda oturub elleri titreyerek, mektubu oxumağa başladı: "Sevgilim, senden ayrıldıqdan sonra ne bir kimseni seve bildim, ne de kimseye baxa bildim. Her günüm digerinden daha ağır keçdi, çünki her gün daha çox darıxırdım. Sene kitabları dolduracaq qeder şeirler yazdım. Yazdım, oxudum, ağladım? Her gün yazdım, her gün oxudum, illerboyu ağladım? Her gece seherlere qeder seni düşündüm, her gece senin yanında olmaq istedim. Sensizliye lenet etdim, yuxuları haram bildim özüme. Bir gün her şeyi deyişdirecek fürset düşdü elime. Senden çox uzaqlara getdim, belke unudaram deye. Amma tam tersi oldu. Daha çox darıxmağa başladım. Senden çox uzaqlardayam belke, ancaq seni görmek üçün uzaqlardan gele bilirem. Hem de her gece. Seni sevir, seyr edir ve sen yuxuda olarken eyilib yanağından öpürem. Bezen gözlerini açıb baxırsan, ele bilirem, geldiyimi hiss edirsen, ancaq yox... Unutma, qırmızıgülü de unutma. Seni sevirem, yanıma gelinceye qeder de seveceyem.

<< 1 [2]