çarpayısının başında oturub onun tezlikle sağalmasına ümid edirdiler. Bir gün körpe titrek elleri ile anasının elini sıxıb dedi: -Ana ,men sağalsam sen meni yene gezmeye aparacaqsan ? Axı men bizim sevimli oyunumuz üçün çox darıxmışam . Anası nazik kederli sesle ona cavab verdi: -Sen sağalsan men seni neinki may çiçeklerinin , dünyanın en gözel gezintili yerlerine aparacağam. Körpe anasının üzüne gülümseyerek, gözlerini ebedi yumdu . Sanki bu an bu ailenin xoşbextliyi , sevinci ,evlerinin nuru bu körpe ile bir yerde bitdi.Valideynleri onun ölümünden sonra, her gün may çiçeklerinin yanına gelib , qızlarının etrini bu çiçeklerden alırdılar . Onlara ele gelirdi ki, her defe olduğu kimi o, gizlendiyi may çiçeklerinin arasından çıxıb men burdayam deyib gülecek. Amma teessüf ki, bu çiçekler onu ömürlük gizletdi . Bu körpe özünden valideynlerine tek bir xatire ve teselli may çiçeklerini saxladı . Onlar öz körpe balalarını xeyallarında may çiçeklerinin arasında yaşatdılar. Valideyinleri her defe qızlarının mezarının ziyaretine may çiçekleri ile gelirdiler. Sen yoxsan , sen yoxsan biz indi bildik. Soyuq mezarını öpmeye geldik. Dünyada seninçün biz yaşayırdıq. Sen deme hesretdi yer de seninçün.

<< 1 [2]